Metoda 4 z 4: Rysowanie dziewczyny anime w strojach kąpielowych. Zrób kontur dziewczyny anime, używając figurek i kształtów z patyczków. Najpierw naszkicuj okrąg na głowę. Dodaj ukośny kształt w dolnej części koła na podbródek i szczękę. Użyj linki na szyję w dół do miejsca, w którym znajdowałaby się miednica.

Walentynki, Dzień Kobiet, Dzień Strażaka… Generalnie nie obchodzę. Mimo to 8 marca kazał mi zamyślić się chwilę nad faktem, że 97% obrazków (do wyliczeń użyłam naukowej metody statystycznej „na oko”), które maluję dla własnej przyjemności przedstawia właśnie dziewczynki, dziewczęta i kobiety. Dlaczego kobiety, a nie dajmy na to ananasy/krowy na tle zachodzącego słońca/ słodkie kociaki/ abstrakcyjne krajobrazy kuchni po rodzinnym gotowaniu?Dlaczego maluję dziewczyny?Nie jestem osamotniona w wyborze tej tematyki, bo kobiety to najbardziej zgrany motyw artystycznych tworów i wytworów od starożytności po 7 marca 2019 r.(może jutro się to zmieni, choć nie liczyłabym na to).Większość najbardziej znanych dzieł sztuki przedstawia kobiety. Nie zastanawiając się nad tym specjalnie, jednym tchem można wymienić Mona Lisę, Wenus z Milo, Narodziny Wenus Botticellego, Wolność Wiodącą Lud na Barykady, rude kobitki Tycjana, rozmarzone muzy prerafaelitów, czy pokraczne babki Picassa (no przepraszam, ale wdzięku wiele nie mają w moich oczach).Wszystkie dzieła, które przewinęły się właśnie przed moimi oczami, mają , poza tematem, jeszcze jeden punkt wspólny – ich twórcy to mężczyźni. W świetle tego faktu można wysnuć prosty wniosek: tak to już natura urządziła, że (większości) mężczyzn podobają się kobiety i nie poradzisz. Tymczasem to także ulubiony temat mojej własnej płci, czego jestem jednym z niezliczonych przykładów. Od E. Vigee Lebrun przez Zofię Stryjeńską, po Loish – wszędzie parada pięknych kobiecych postaci!Nie będę snuć teorii spiskowych, by odkryć dlaczego inne dziewczyny, tak chętnie rysują własną płeć. Spróbuję rozgryźć własne powody, a przedstawiają się one następująco…Dziewczyny są ładniejsze 😉Nie znaczy to, że wolę swoje koleżanki od mojego przystojnego męża 😉 A jednak nic na to nie poradzę, że czasem obejrzę się za piękną kobietą. W końcu to nie ja wymyśliłam, że kobiecość jest synonimem delikatności, gracji, subtelności, tajemnicy i pokusy, sprzeczności, słabości i siły, uległości i dzikości. Takie klisze funkcjonują od stuleci i trudno powiedzieć na ile to wytwór kultury w której żyjemy, a na ile właściwe kobiecości cechy. Nie mnie nad tym dumać, grunt, że w takim pojmowaniu piękna wzrastałam, tak je sama definiuję i po nie sięgam najchętniej. Lubię też tymi kliszami się czasem pobawić i zrobić coś w opozycji do eliptyczne kształty i arabeski – to mnie kręciMoże dlatego, że łatwiej narysować łuk niż prostą linię :). Nie wiem dokładnie co się kryje za moim upodobaniem do zawijasów, łuków i elips. Może fakt, że spotkamy je w naturze dużo częściej niż geometryczne, sztywne kształty? Kobieca fizjonomia to morze pretekstów do rozfalowanych linii- od wydatnych ust, łuków brwi, poprzez klepsydrowe kształty ciała, arabeski włosów, sinusoidy wstążek, fałdy i falbany sukien. Można utonąć w tym świecie płynących świat emocjiNie tylko sama fizyczność kobiet sprawia, że tak chętnie studiuję ich rysy szkicując w realistycznym stylu, czy upraszczając je komiksowych linii i kształtów. To przede wszystkim przebogaty świat emocji, problemów i przeżyć sprawia, że tak ciekawie przedstawia mi się kobiece twarze. Kryje się za nimi tak wiele! Czy to dlatego, że chłopców od małego uczy się ukrywania uczuć, spokoju i opanowania? Może po prostu emocje kobiet rozumiem lepiej? Lubimy to co znamyFakt, że byłam dziewczynką, dziewczyną i jestem kobietą, ma ogromne znaczenie. Nie tylko znajomość kobiecego świata emocji, sprawia, że ten temat jest mi bliższy. Również zagadnienia „techniczne” np. znajomość anatomii. To nie przypadek, że pierwsze portrety, jakie rysujemy to najczęściej autoportrety. Któż może być bardziej cierpliwym modelem do rysowania niż my sami? Może też działać tu jakiś rodzaj egocentryzmu. Chociaż rzadko dziewczyna, którą rysuję ma jakiś związek ze mną i moimi emocjami, to prawdopodobnie gdzieś tam przemycam jakaś cząstkę zdobi człowieka 😉Kolejna sprawa związana z kulturą to możliwości jakie moda, ciuchy, akcesoria. Dziewczęta mają w tej dziedzinie zdecydowanie większe pole do popisu, by wyrazić swoją osobowość i gust przez ubranie i dodatki. Chłopaki mają dziś pod górkę, choć na ulicach można zaobserwować, że coś tam się w tej dziedzinie zmienia. Niby nic nie stoi na przeszkodzie, by narysować współczesnego dandysa. Niestety nadal działa tu zasada – rysuję to, co znam lepiej. Świat kobiecej mody wydaje mi się ciekawszy i lubię!Bo tak! Czy musi być tak naprawdę jakikolwiek inny powód? Sprawia mi to przyjemność, uśmiecham się podczas rysowania do swoich dziewuszek, do ich myśli, problemów i radości. I choć kolejna dziewoja ląduje na stosiku moich akwarelek lub w folderze z ilustracjami – czuję się po skończeniu rysowania zadowolona. I to wystarczy!Czasem się tylko zastanawiam…Czy to źle, że kręcę się wciąż wokół jednego tematu? Może nie rozwijam się przez to tak bardzo, jak bym mogła? Na szczęście co jakiś czas wyrywam się z kobiecego świata i ćwiczę zupełnie inne tematy (chłopaków, koty, dzieci, pejzaże). Potem wracam do swojej strefy komfortu z jeszcze większą jak to wygląda u Ciebie? Masz swój ulubiony temat rysunków? Jaki?Jeśli też lubisz malować dziewczyny – z okazji Dnia Kobiet mam dziś ilustrację do pokolorowania – przez cały marzec, będzie dostępna do ją kredkami farbami lub komputerowo – jak wolisz. A potem daj znać – na mejla/Instagramie) – wszystkie pracę wyróżnię w instagramowych relacjach! Tylko do użytku niekomercyjnego, się i rysuj to co chcesz, tak często, tak długo jak sprawia Ci to przyjemność!A tak już zupełnie odbiegając od rysowniczych tematów napiszę na koniec: fajnie być dziewczyną!

Mam nadzieję, że udało mi się zainspirować Cię do stworzenia własnego drzewa genealogicznego i do zgłębiania dziejów rodziny. Wiele informacji można zdobyć nie wychodząc z domu: w archiwach (które mają coraz więcej zdigitalizowanych dokumentów), na stronach takich jak My Heritage, Genealodzy, Szukaj Przodka, More Maiorum, na forach i w grupach facebookowych.

Mar 24 Dziewczynka bawi się z psem Maja, jak większośc dzieci, uwielbia psy. Oto dziewczynka która bawi się z radosnym pieskiem:

Lekcja krok po kroku wyjaśnia, w jaki sposób rysuje się rysunek wstępny, a także,jak bez rysunku wstępnego narysować oko osoby akwarelą. Technika stosowana wideo – mokra akwarela, gdy powierzchnia papieru jest wstępnie zwilżona wodą.

Będziesz w stanie uchwycić moment eleganckiego tańca, jeśli wiesz, jak narysować baletnicę. Poniżej znajdują się 2 opcje obrazu. Ktoś chce namalować początkującą baletnicę, która wygląda jak bohaterka z anime. Inni mogą polubić drugą metodę obrazowania, która pomoże narysować profesjonalną tancerkę. Młoda baletnica. Zaczynamy tworzyć od głowy Mała kreślarzka może zobrazować taką właśnie bohaterkę, jest zabawna i urocza. Teraz dowie się, jak narysować baletnicę. Dla początkujących opcja ta jest idealna, ponieważ ten obraz nie musi rysować szczegółów twarzy, każdy z nich jest narysowany za pomocą tylko jednej linii. Rozpocznij tworzenie, rysując okrąg. Ustaw arkusz papieru pionowo, zaznacz kontury okręgu. Na dole tej figury narysuj poziomy owal. Pomoże to przedstawić pulchne policzki dziewczynki. Oto, jak krok po kroku rysować baletnicą ołówkiem. W środku okręgu narysuj dwie zakrzywione linie - są to zmrużone oczy bohaterki płótna. Prawie ta sama zaokrąglona linia, podobna do odwróconego niebiańskiego miesiąca, rysuje się trochę pod oczami - to zadarty nos mała tancerka. Jej usta również pomogą utworzyć półkolistą linię, ale jest ona zakrzywiona w dół. Pozostaje przedstawić 2 brwi i można pomalować twarz wzdłuż konturów, oznaczając wybrzuszone policzki. Narysuj fryzurę baleriny - gładkie włosy, kok na czubku głowy i możesz przejść do obrazu innych części ciała. Ciało, ręce, nogi Teraz, jak narysować baletnicę dalej. Od podbródka jest pionowa linia, która jest na dole lekko zgięta w lewo. Odciągnij od niej prawą i lewą stronę, zarys. Masz ciało małego tancerza. Od ramion po obie strony linii. Na ich końcach narysuj mały okrąg - jest to schematyczne przedstawienie dłoni. Narysuj ręce dziewczyny, korzystając z ich schematu. Na końcu kręgów, dłonie, wyciągnij palce. Pierwsze do rysowania stóp. W dolnej części ciała, w środku, narysuj małe kółko. To jest górna część lewej nogi tancerza. Utworzysz ten sam szczegół prawej nogi za pomocą małej filiżanki. Na tych rysunkach powstają dwie linie. Pierwszy spada, drugi - po lewej. Jak już zrozumiałeś, tancerz stoi na jednej nodze i rozciąga drugą z powrotem. Wykonuje ruch fouette lub inny balet. Zakończ pierwszy rysunek Teraz narysuj schemat nóg, przedstawiający buty pointe na ich końcu. Sznurowanie, którym są przymocowane do nogi, wiąże się wokół łydki. Mówiąc o tym, jak narysować ballerinę w ołówku etapami, należy zauważyć, że nadszedł czas, aby usunąć linie pomocnicze. Łatwo zrobić gumkę. Ubierz tancerkę w strój kąpielowy i puszystą spódnicę. Górna część ubioru - na cienkich ramiączkach, pasuje do figury dziewczyny. Spódnica - półokrągła, rysuje dolną falistą linię. Jeśli jesteś zadowolony z obrazu, możesz go zostawić w ten sposób. Pokoloruj swój obraz, jeśli chcesz. Na włosy czarne sukienka ołówkowa zrobić różowy. Oto, jak narysować baletnicę, która wciąż jest dość mała. Jeśli chcesz przedstawić dziewczynę, profesjonalną tancerkę, skorzystaj z poniższych wskazówek. Rysujemy dorosłą baletnicę, zaczynając od schematu głowy i tułowia Narysuj także pełną wdzięku dziewczynę, zaczynając od kół. Dwa z nich będą tego samego rozmiaru. Najpierw narysuj pierwszy, umieszczając go na górze arkusza. Od dołu w prawo, narysuj małą prostą linię, na jej końcu przymocuj krąg o tym samym rozmiarze, co właśnie pokazano - jest to górna część ciała. Z tego koła w dół i nieco w lewo narysuj inną linię, ale jest ona większa od poprzedniej. Na końcu też narysuj okrąg, ale jest on nieco większy niż poprzednie dwa. Jest to schematyczna reprezentacja bioder tancerza. Stwórz jej nogi dwiema liniami prostymi. Pierwszy jest rysowany od koła w dół, drugi - w lewo i nieco w górę. Oto jak narysować baletnicę, aby przekazać jej obraz w czasie ruchu tanecznego. Szkic nóg i ramion Teraz musisz narysować wierzchołek stopy, łydki i stopa. Robisz to za pomocą owali, które są lekko sfazowane do dołu. Górna jest największa, kończy się kolanami. Dalej jest mniejszy owal - są to silne cielęta. Nosi pointe buty na nogach i skarpetki są wyciągnięte. Małe kółko, które zostanie wyciągnięte z górnej części ciała, wkrótce zmieni się w ramię dziewczyny. Z lewej strony i trochę w górę pojawia się gładka linia, która wkrótce stanie się dłonią tancerki. Zarys linii pomocniczych Wykonując ruch taneczny, odwróciła głowę. Przekazanie tego pomoże rysom twarzy. Oko i nos są prawie na tej samej prostej linii. Gdy dziewczyna jest zwrócona twarzą do widza z profilu, widać tylko jedno z jej oczu. Pomaluj usta, brodę. Włosy pomogą przekazać fakt, że baletnica jest w ruchu: rozeszły się. Nakreśl ich linię wzrostu i pokaż objętość kilkoma lekko falistymi liniami ułożonymi poziomo. Mówiąc o tym, jak stopniowo narysować baletnicę ołówkiem, muszę powiedzieć, że szyja dziewczynki jest szczupła i cienka, tak jak jej obóz. Jest to jeszcze bardziej widoczne, gdy tancerz odrzuca jej głowę. Od spodu brody do początku klatki piersiowej, narysuj linię prostą w dół i lekko w prawo. Zdjęcie pokazuje tę funkcję na czerwono. Następnie narysuj klatkę piersiową baleriny, jej brzuch. Z linii bioder narysuj bujną spódniczkę tancerki, a następnie pociągnij ją z powrotem i zakończ górną część ciała dłońmi. Nie zapominaj, że szczotki, palce dziewczyny są cienkie. Opierając się na utworzonych wcześniej owalach, zaznacz nogi bohaterki, mając na stopach buty pointe. Dopełniamy sztuki Na tym etapie należy usunąć linie szkicowe za pomocą gumki i kreski w górnej części nóg. Tutaj rysujesz tancerza tutu. Zdjęcie pokazuje, jak nadać mu objętość. Zaznacz pod pachą, a następnie narysuj górną część sąsiedniego stroju. Oto jak narysować baletnicę etapami za pomocą ołówka. Jeśli chcesz, możesz zobrazować scenę, pozwolić wdzięcznej dziewczynie szybować przez nią w magicznym tańcu.

To podejście przeradza się następnie w coś więcej zdrowy, romantyczny i „zabawny” w miarę rozwoju ich związku, a Senpai przestaje być kubkiem i prostą wycieraczką, na którą każdy może nadepnąć. Takagi San to zdecydowanie więcej przyjemny z dwóch anime. Istotnych: 9+ najlepszych programów anime, takich jak Nagatoro San. 8.

Jak narysować portret? Rysowanie portretu to prawdziwe wyzwanie, i to nie tylko dla najmłodszych! Chcąc narysować dobry portret, trzeba nastawić się na praktykę i uzbroić w cierpliwość w szkicowaniu krok po kroku. Pierwszy portret, narysowany wspólnie z dzieckiem, nie musi być idealny. Liczą się zachowanie proporcji i – przede wszystkim – dobra zabawa! Każde dziecko zaczyna od rysowania swojego najbliższego otoczenia – rodziców czy dziadków. Wraz z upływem czasu nabiera zdolności manualnych i pragnie jak najwierniej odwzorować wygląd danego członka rodziny. Zamiast narażać pociechę na rezygnację z powodu efektów swojej pracy (w końcu narysowanie portretu to prawdziwa sztuka, która oprócz talentu wymaga cierpliwego ćwiczenia), przekażmy dziecku kilka wskazówek, które pomogą mu stworzyć wymarzony rysunek. Przekonaj się, że rysowanie portretu wcale nie musi być takie trudne, i podsuń dziecku nasz poradnik, który przeprowadzi was przez poszczególne etapy tworzenia portretu. Narysowanie członka rodziny – babci, dziadka czy taty – to doskonały pretekst do opowiedzenia rodzinnych historii, a sam portret – idealny pomysł na prezent dla danej osoby. Nasze wskazówki są uniwersalne i dotyczą podstaw rysowania twarzy. Gdy dziecko trochę poćwiczy, możecie narysować portret, posiłkując się fotografią wybranego członka rodziny. Zobacz: Jak narysować włosy? Jak narysować nos? Jak narysować usta? Jak narysować portret krok po kroku Jak narysować portret – krok 1 W rysowaniu portretu najważniejsze są odpowiednie proporcje, dlatego powinniśmy zacząć szkicowanie od podzielenia kartki papieru na pół. Wokół poprowadzonej przez środek linii kreślimy twarz. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 2 Naszkicuj poziome kreski, które będą wyznaczały obszary: nosa (większy odstęp) i ust (mniejszy odstęp). Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 3 Na wysokości pierwszej linii narysuj oczy. Pomiędzy pierwszą i drugą linią naszkicuj nos, a na środku pierwszej linii –usta. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 4 W kolejnym kroku skupcie się na oczach. Ich dopracowanie wymaga czasu i precyzji. Zacznij od wypełnienia źrenic i dorysowania rzęs. Następnie nakreśl delikatnie brwi. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 5 Pomiędzy liniami wyznaczonymi przez oczy i czubek nosa dorysuj uszu oraz naszkicuj linię włosów. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 6 Wokół narysowanej na głowie linii naszkicuj włosy. Autor: Redakcja Jak narysować portret? PDF do druku Jak narysować portret – pobierz i wydrukuj bezpłatnie plik w PDF

Dreszcz po lekturze pozostanie. I książki jak kapsuła czasu. 27 listopada w wieku 66 lat zmarł pisarz Paweł Huelle: gdańszczanin, laureat Paszportu POLITYKI, autor m.in. „Weisera Dawidka”, jednej z najważniejszych powieści XX w., która rozpoczęła nową epokę. „W mojej rodzinie łączy się sześć narodowości. Przynajmniej w Moja córeczka Maja prowadzi Bullet Journal już od półtora roku. Bardzo mi się podoba, jak go wykorzystuje do planowania nauki. Mam nadzieję, że artykuł zainspiruje młodsze Czytelniczki (a może i Czytelników), a starsze przekona, by zachęcić dzieci lub nastoletnie rodzeństwo do założenia BuJo. Czytając wiadomości od Czytelniczek i obserwując bulletjournalową społeczność mam wrażenie, że coraz młodsza młodzież zaraża się pasją planowania w Bullet Journalu. Ponieważ mam taką osóbkę w domu, postanowiłam opisać Wam BuJo nastolatki. Maja wykorzystuje go w ciągu roku szkolnego do planowania nauki, a w czasie ferii jako pamiętnik. Zajrzyjmy do Bullet Journala mojej córki! Poznaj Maję! Zanim pokażę jej BuJo, kilka słów o Mai. Ma 12 lat i jest w szóstej klasie. Edukację zaczynała na Gran Canarii, potem uczyła się we Wrocławiu, a teraz chodzi do jednej z warszawskich podstawówek. Jest wzorową uczennicą, pasjonuje się gimnastyką artystyczną, podobnie jak ja lubi wszystko, co związane z papierem, uczy się kaligrafować brush penami i marzy o własnym piesku. Prowadzi konto na temat Bullet Journala na Instagramie. Wakacyjne początki BuJo Mai Bullet Journal założyłam jesienią 2015 roku i dzieci zauważyły, że mama zamiast kalendarza ma kolorowy notes, pełen doodli i ozdobnych napisów. Maja, która jak większość dziewczynek lubi przybory papiernicze, chętnie go oglądała, zadawała pytania, jednak nie przyszło jej jeszcze do głowy, że ona także mogłaby go potrzebować. Po kilku miesiącach pojechaliśmy na wakacje do Sandomierza i postanowiłam w tym czasie prowadzić w Bullet Journalu pamiętnik. Opisałam to w innym artykule. Wpadłam wtedy na pomysł, żeby kupić dzieciom zeszyty i zachęcić je, aby również spisywały letnie wspomnienia. Codziennie rano przed śniadaniem siadaliśmy przy dużym stole w naszym sandomierskim apartamencie i notowaliśmy przeżycia z poprzedniego dnia, rysowaliśmy, wklejaliśmy bilety i ulotki. Maja i jej młodszy brat Filip wrócili do domu z fajną pamiątką i – mam nadzieję – dzięki spisaniu wspomnień lepiej zapamiętali ten wyjazd. Na zdjęciu powyżej widać zapiski z Sandomierza moje i Mai. Szkolny Bullet Journal nastolatki Po powrocie do domu i rozpoczęciu roku szkolnego dzieci postanowiły założyć „prawdziwe” BuJo. Dziesięcioletniemu Filipowi entuzjazmu starczyło na kilka dni, ale Maja odkryła, że spisywanie zadań ułatwia jej szkolną codzienność i od tej pory – z przerwami – prowadzi swój Bullet Journal. Na co dzień Maja wykorzystuje BuJo do planowania nauki. Nie zawsze robi typowe dniówki, bo niewiele ma konkretnych zadań (poza przygotowywaniem się do lekcji). W Bullet Journalu zapisuje obowiązki szkolne i kolekcje, które bardzo lubi. Zamiast notować na luźnych (i lubiących się gubić) karteczkach, co trzeba przygotować na kolejny dzień, Maja wszystko ma w BuJo.  Być może dniówki to dla Ciebie za dużo i wygodniej będzie rozpisywać zadania tylko w kalendarzu miesięcznym i tygodniówkach. Przetestuj różne opcje! Pomysły na kolekcje w Bullet Journalu nastolatki spis lektur na cały rok szkolny książki do przeczytania filmy do obejrzenia (starsze i aktualnie grane w kinach) „chciejlisty” np. przyborów papierniczych, kosmetyków, ubrań ciekawe miejsca do odwiedzenia, np. lodowiska, muzea, sklepy co robiłam w czasie ferii/wakacji/wycieczki szkolnej/wyjazdu z rodzicami testy kolorów brush penów, flamastrów, cienkopisów BuJo z przerwami Bywa, że Maja „zapomina” o Bullet Journalu i przez jakiś czas go nie prowadzi. Nie naciskam, pozostawiając jej decyzję, jak chce wykorzystywać to narzędzie. Sama jako dziecko byłam tzw. słomianym ogniem i z perspektywy czasu cieszę się, że próbowałam tego i owego (zaczynałam się uczyć kilku języków, uprawiałam kilka dyscyplin sportowych itp.), bo uważam że testowanie to najlepszy sposób na zorientowanie się, co lubimy i chcemy robić. Jedyne, do czego ją namawiam, to zapisywanie notesów do końca. Sama często walczę z pokusą sięgania po wciąż nowe i nowe notatniki. Doskonale więc rozumiem, że nastolatce tym bardziej trudno się temu oprzeć. Muszę przyznać, że jest coraz bardziej konsekwentna i stara się nie porzucać notesu w połowie. 😉 Jaki notes dla nastolatki Pierwszym BuJo Mai był zwykły gruby zeszyt w twardej okładce ozdobiony sympatycznym rysunkiem. Dobrze zniósł rodzinne wyjazdy i noszenie w plecaku do szkoły. Kolejny wybór to popularny wśród początkujących bulletjournalistów niedrogi Memo Book (jego opis znajdziesz w tym teście). To notes w kropki w formacie większym niż A5. Niestety ma bardzo cienki papier – flamastry i kolorowe cienkopisy przebijały. Maja wpadła więc na pomysł pisania co drugą stronę. Tak używany, dobrze jej służył przez kilka miesięcy. Aktualny, trzeci notatnik to Oxford Floral. Ma wszystko, co się może podobać dziewczynce: okładki ozdobione słodkimi kwiatkami, papier bez szwanku znoszący kontakt z pisadłami i klejem oraz spiralę, którą Maja sobie chwali, bo notes otwiera się całkowicie na płasko. Notatki robione w tym zeszycie można pobierać przy pomocy aplikacji i gromadzić w smarftonie lub na komputerze. Maja na razie nie korzysta z tej możliwości, ale ma zamiar ją wypróbować. Bądź co bądź jest przedstawicielką pokolenia urodzonego w XXI wieku i takie nowoczesne rozwiązanie powinno jej się spodobać.  Przetestowałam dla Ciebie już 35 notesów i zeszytów – zajrzyj do pierwszego, drugiego i trzeciego przeglądu najlepszych papierów! Jak Maja ozdabia BuJo Bullet Journal Mai jest kolorowy i szalony. Wkleja do niego naklejki, które szczególnie chętnie wybiera na Aliexpress – wybór jest ogromny, a ceny tylko nieznacznie uszczuplają kieszonkowe. Korzysta z samoprzylepnych karteczek indeksujących. Rysuje, często korzystając z tutoriali na YouTube (lub moich). Napisy lubi robić brush penami lub kolorowymi cienkopisami. Kiedy BuJo zmienia w pamiętnik, czyli w czasie wolnym od szkoły, Maja wkleja do niego pamiątki, na przykład małe ulotki z kina, bilety czy zdjęcia. Oczywiście, jeśli w ciągu roku szkolnego dzieje się coś ciekawego, także to opisuje w notatniku. Moda na BuJo wśród nastolatków Maja zaraziła bulletjournalowaniem kilka koleżanek. Wspólnie ozdabiają swoje notesy, wymieniają się pomysłami na kolekcje, kupują razem przybory papiernicze. Także wiele moich młodych Czytelniczek korzysta z tego systemu planowania – wiem o tym z maili, które do mnie piszecie. Cieszę się, że Bullet Journal staje się coraz popularniejszy. Jeśli zaczynacie dzięki BuJo pracować nad pismem albo uczyć się rysowania, to mogę Wam tylko przyklasnąć. Nie przejmujcie się, gdy coś nie wychodzi tak pięknie jak na zdjęciach z Pinteresta – wszystkie osoby, które podziwiacie też kiedyś zaczynały. Pamiętajcie jednak, że ładne pismo, naklejki i rysunki to tylko dodatek do codziennych lub cotygodniowych list zadań. Artykuł napisałam we współpracy z Mają – dziękuję za pomoc! Jeśli nastoletni użytkownicy BuJo czytają ten artykuł, dajcie znać, jak Wam idzie. Macie jakieś pytania? Piszcie śmiało, w komentarzach pod artykułem, a postaram się pomóc. A jeśli dopiero macie zamiar założyć Bullet Journal, na pewno Wam się przyda ten wpis. Zapiszcie się też koniecznie na mój newsletter – nie przegapicie wpisów na blogu, a przy okazji dostaniecie prezenty przydatne do prowadzenia Bullet Journala (np. plany lekcji, doodle i rysunki do pobrania). ^{Jak narysować lody – instrukcja. Narysuj kółko. Mniej więcej na środku kartki zrób kółko – to będzie pierwsza gałka naszych lodów. Jak się rysuje lody z kółek. Obok pierwszego kółka zrób dwa kolejne. Każde z nich nachodzi na siebie. Jedno zrób obok, a trzecie na górze. Rożek lodów.} Choć wciąż mamy wakacje, warto zastanowić się nad przygotowaniem dzieci do szkoły i przedszkola. Jeśli dziecko zmienia tylko klasę, wystarczy uzupełnić przybory i garderobę oraz zadbać o nowe podręczniki. Jeśli jest to pierwsza klasa, przygotowań jest znacznie więcej. Podpowiemy, jakie ubrania dla dziewczynek przydadzą się każdej ubrania dla dziewczynki muszą być wygodneZasada ta nie budzi żadnych wątpliwości i nie ma od niej odstępstw. Niezależnie o jakich ciuchach dla dziewczynki mowa, odzież dziewczęca, która przeznaczona jest do szkoły, musi być nade wszystko komfortowa. To pierwsza i najważniejsza cecha. Dziecko, któremu jest niewygodnie, nie tylko źle się czuje, ale nie będzie umiało skupić się na zadaniach. W szkole ważna jest koncentracja i aktywność dzieci, w za małym, uciskającym, czy drapiącym ubraniu dzieci nie skupią się na ważnych elementach, bo metka od ubranka, lub drażniący szew będą przyciągać całą ich dla dziewczynek – dobry skład materiałówCiuchy dla dziewczynki powinny być wykonane z bezpiecznych, sprawdzonych surowców. Naturalne surowce, jak np. bawełna pozwalają skórze oddychać, są miłe w dotyku i delikatne. Odpowiednie materiały zapewnią także łatwiejsze ubieranie, czy mniejsze gniecenie ubranek. Warto więc sprawdzić skład przed zakupem, by mieć pewność, że są to dobre modele. Duży wybór ubrań dla dziewczynek znaleźć można w MyBasic, ta polska marka dba, by zapewnić dzieciom ciuchy dopasowane do ich potrzeb. Sprawdź ubrania dla dziewczynek z MyBasic i przekonaj się jaką moc mają kolory!Sukienka czy spodnie? Moda dziewczęca nie jedno ma imięW zasadzie pytanie powinno brzmieć: spódnica, spodnie czy sukienka? By jednak nie komplikować sprawy, wystarczy powiedzieć, że każdy ze wskazanych ciuchów dla dziewczynek będzie odpowiedni do szkoły. Wystarczy skupić się na właściwych modelach. Sukienka i spódnica wcale nie muszą być niewygodne, a komfortowy model sprawdzi się idealnie do jest, by zwrócić uwagę na długość tego typu ubranek. Ani sukienka, ani spódniczka nie powinna być za krótka, jest to i niewygodne dla dzieci i niezbyt właściwe w szkole. W zależności od pory roku sprawdzi się sukienka z krótkimi rękawami lub model z długimi. Odpowiednie będą sukienki z falbankami, które dziewczynki bardzo lubią, bo mogą zademonstrować koleżankom, jak ładnie kręci się ich sukienka, ale także prostsze wersje. Ważne, by posiadały wygodne zapinanie lub gumeczkę, szykując się rano do wyjścia, zapinanie zamka na plecach może stanowić dodatkowe wyzwanie, zabierające cenny ubrania dla dziewczyn ułatwią codzienne stylizacjeKażdy rodzic małej uczennicy wie, że ubieranie może trwać długo. Czasem nawet zbyt długo, szczególnie, jeśli spieszycie się do szkoły. Dobranie odpowiednich elementów garderoby mogą utrudniać printy na ubraniach. Do wzorów bowiem trudniej dobrać pasujące ciuchy, szczególnie jeśli nie ma się dużej wprawy. Ciuchy dla dziewczyn w jednolitych kolorach mogą tu zdecydowanie pomóc. Nie tylko łatwo łączą się między sobą, ale także łatwiej dopasować je do wzorzystych ubranek. Dopasowywanie do siebie kolorowych ubrań, które pozbawione są naszywek, napisów, wzorów jest dla dzieci dużo prostsze. Takie kolorowe ubrania dla dziewczynek doskonale się prezentują, a dzieci z chęcią będą je zakładać do szkoły, szczególnie jeśli będą w ich ulubionych odzież dziewczęca powinna znaleźć się w szafie każdej uczennicy?Wśród odzieży dla dziewczynek znaleźć można mnóstwo rodzajów ubranek. Jest naprawdę w czym wybierać i czasem ciężko się w tym nie pogubić. Według nas istnieje jednak kilka podstawowych ciuchów dla dziewczynki, w które warto wyposażyć uczennicę. Stawiamy przede wszystkim na komfort dzieci, dlatego wiemy, że nie wszystkie modne ubrania dla dziewczynek są odpowiednie do szkoły. Zdecydowanie lepiej wyposażyć dziewczęcą szafę w uniwersalne i ponadczasowe modele dobrej jakości ubranek dla dziewczynek. Powinny znaleźć się w niej: klasyczne T-shirty z krótkim rękawem, bluzka z długim rękawem, wygodne spodnie dresowe, przynajmniej jedna para legginsów, bluza dresowa, sukienka z krótkim rękawem, model z długim rękawem i spódniczka, ubranie na wf np. krótkie spodenki, T-shirt, krótkie poszczególnych ubrań i kolorystykę należy dobierać indywidualnie. Polecamy gładkie ubranka, które ułatwią tworzenie stylizacji każdego poranka. Podstawowe ubrania dla dziewczynek powinny stanowić bazę w szafie i oczywiście można ją dowolnie modyfikować według potrzeb. Najważniejsze bowiem, by odpowiadała na potrzeby dziecka. Jeśli więc nade wszystko dziecko lubi sukienki i tylko w nich chce chodzić, to warto wybrać więcej takich modeli, a nie nakazywać dziecku noszenie dresów. Oczywiście należy do tego podchodzić z głową i dobierać odzież dziewczęcą do warunków pogodowych i potrzeb.

jabokto. Postać ze zdjęcia znajduje się w galaktycznej poświacie, jest to najprawdopodobniej kobieta o porcelanowej cerze, jej średniej długości włosy są koloru niebiesko różowego. Rysy twarzy nie są tak delikatne, dziewczyna ma cienkie brwi i długie rzęsy, jej zamyślone jakby lekko zmartwione fioletowe oczy spoglądają wysoko w

Dziewczynka wygląda na nagraniu na prawdziwą piękność. Wszystko diametralnie się zmienia już po 30 sekundach. Internauci na całym świecie przecierają oczy ze zdumienia, na filmiku dzieje się coś przeraźliwego. Aż ciężko uwierzyć w to, że taka rzecz może stać się tak szybko. Czeka to każdego z z filmików na kanale Youtube podbija Internet, ma już ponad 21,5 milionów wyświetleń. To, co się na nim dzieje, może niektórych przerażać, ale taka jest prawda. Co o tym myślcie, podoba wam się?Dziewczynka zmienia się w 30 sekundNagranie pokazuje ilustrację południowokoreańskiego ilustratora. Seok Jeong-Hyeon na filmiku rysuje postać jednej dziewczynki, za każdym razem pokazuje ją w innym wieku. W ten sposób obserwujemy jej życie od poczęcia do późnej starości. Widzimy kolejno obrazek noworodka, kilkuletniej dziewczynki, nastolatki, młodej i dojrzałej kobiety aż po staruszkę. To wszystko dzieje się na jednym i tym samym nagraniu, które trwa nieco ponad cztery minuty, w dodatku na naszych oczach. Aż trudno w to uwierzyć, to prawdziwa sztuka. Taki popis rysunkowych zdolności wprost zapiera dech w piersiach. Dodatkowo filmik skłania do refleksji nad przemijalnością ludzkiego życia, każdego z nas to Jeong-Hyeon: prawdziwy artystaSeok Jeong-Hyeon jest ilustratorem, pochodzącym z Korei Południowej. Urodził się 7 września 1946 roku. Ukończył Korea National University of Arts i od wielu lat tworzy piękne prace, które są podziwiane przez ludzi na całym talentem zjednał sobie fanów i zyskał bardzo dużą popularność, szczególnie w Internecie. Jego szkice i rysunki są rozsyłane przez media społecznościowe na całym globie. Ludzie w szczególności upodobali sobie właśnie to wideo. Zobaczcie sami, co potrafi wytworzyć ludzka ręka. ZDJĘCIA I WIDEO:Nagranie nieustannie podbija screeny z STONEHOUSERysunki zachwycają dokładnością i pomysłowością — to naprawdę ta sama polecane przez redakcję Lelum:Kilka wskazówek, aby wyglądać doskonale na zdjęciach z wakacjiOpalenizna jak u gwiazd? Znamy na to rewelacyjny sposóbW niedzielę w kościołach w Polsce odbędzie się liczenie wiernych Źródło:

Jak zapewne pamiętasz ze szkoły (i z mojego wpisu o kolorach akwareli), barwy możemy podzielić między innymi ze względu na ich temperaturę – na ciepłe i chłodne. Aby to wyjaśnić, cofnijmy się do kolorów podstawowych (pierwotnych): to żółty, czerwony i niebieski.

Jak narysować dziewczynkę Podziel się ze znajomymi:

Rysowanie markerami alkoholowymi jest łatwe i przyjemne. W artykule zebrałam linki do blogowych artykułów o tym medium. Jakie markery wybrać, ile potrzeba, aby rysować, skąd wziąć odpowiedni papier. W cyklu „w pigułce” – wszystko o markerach alkoholowych. Markerowe rysunki są szalenie efektowne – przyciągają wzrok ^{Odpowiedzi odpowiedział(a) o 23:02 Legwan odpowiedział(a) o 23:00 koło i ukoście (pomiędzy dołem a prawą stroną) strzałkę wychodzącą z okręgu - facetkoło i pionowo w dół kreskę, na której końcu jest plus - babka:) semita odpowiedział(a) o 23:01 dziewczyna: koło z krzyżemchlopak: kolo ze strzalka nie wiem czy o to kaman... odpowiedział(a) o 23:00 blocked odpowiedział(a) o 23:01 z tego co zrozumiałam, chodzi ci o symbol seksu. ewesie1 odpowiedział(a) o 23:02 chlopak - kółko a na dole taką strzałke , dziewczyna - kólko i taki krzyżyk w góre Uważasz, że ktoś się myli? lub}

Uwierz mi. Jeśli myślisz, że napisanie takiego czegoś to dużo roboty… to nawet nie wiesz jak bardzo dużo. Tego się nie pisze w 15 minut. 15 minut zajęło mi uploadowanie (limit jednego postu na minutę…). Projekt o którym pisałeś to SAMOBÓJSTWO! PS: Jak ci się podoba pomysł z podzieleniem poradnika na posty?

Kartka zamazana, pusta albo kolorowa – malowidła twojego dziecka nie są dziełem przypadku. fot. Rysowanie to jedno z ulubionych zajęć maluchów. Niektóre rysunki mogą być proste, a inne wyglądać jak dzieła sztuki. W ten sposób dzieci wyrażają swoje uczucia, pragnienia, lęki, niepokoje oraz myśli. Rysunki zmieniają się razem z dorastającym dzieckiem. Na początku są to zwykle niewyraźne bazgroły, które z czasem stają się interesującymi obrazkami. Viktor Lowenfeld, który badał związek twórczości z rozwojem dzieci, wymienia sześć poziomów ekspresji rysunkowej u najmłodszych. Gdy dziecko ma 2,5 roku, bazgrze i gryzmoli. Między 4. a 6. rokiem życia ma miejsce preschematyzm. Przez kolejne trzy lata trwa schematyzm. Realizm rodzi się około 9. roku życia. Pseudorealizm przypada na lata 11-13. Po 13. roku życia ma już miejsce wizualizm, czyli rysunkowa adolescencja. Co zdradzają dziecięce rysunki? Dla rodziców rysunki mają przeważnie wartość sentymentalną. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę, że w malowidłach dzieci można czytać jak w otwartej księdze. – Rysunek powinno się potraktować jak życie człowieka. Należy zwrócić uwagę, czy jest on wypełniony, czy też pusty, czy przestrzeń została wykorzystana w odpowiedni sposób. Wypełniony obraz może oznaczać radość życia albo wyrażać jej pragnienie. Z kolei zapełnianie brzegów kartki można porównać z wahaniem, odgraniczaniem się, powściągliwością – zaznacza Rose Fleck-Bangert w poradniku „O czym mówią rysunki dzieci”. Rysunek stanowi dla dziecka najłatwiejszą formę komunikacji i pojawia się wcześniej niż umiejętność pisania. Dla dziecka plastyka jest środkiem wyrazu. Budzi zarówno pozytywne skojarzenia, jak i negatywne uczucia. Rozwija zdolności manualne, usprawnia proces koncentracji, obserwowania i zapamiętywania. fot. Dziecięce rysunki - w jaki sposób interpretować? Rose Fleck-Bangert twierdzi, że rysunki dziecka można i trzeba interpretować. I tak kartka pełna żywych barw jest typowa dla malucha spontanicznego, radosnego, pełnego energii. Uwaga na zamazane albo starte elementy – mogą oznaczać konflikty i niespełnione życzenia. Jeśli dziecko ciągle rysuje to samo, tworzy monotonne reprodukcje, kopiuje, to znaczy, że brakuje mu pewności siebie, jest wycofane i ma defensywne podejście do życia. Wnikliwie obserwuj dzieła swojej pociechy, bo zwykle są odzwierciedleniem stanu emocjonalnego. Dzieci malując, wyrażają swoje uczucia. Na przykład rysują rodzinę bez taty, bo ten akurat wyjechał. Mogą czuć się przez to samotne. Rysunkami manifestują swoje ukryte pragnienia lub naprawiają kompleksy. Wtedy malują siebie z zabawkami, zwierzakami, ubraniami, których nie mają, a o których marzą. Żeby zinterpretować rysunki dziecka, warto czasami pozwolić mu malować nawet po… ścianach. Zobacz więcej: Praca domowa w postaci zaplanowania własnego pogrzebu?! Dziecięce rysunki - jak na nich wygląda rodzina? Specjaliści twierdzą, że ze wszystkich malowideł dziecka szczególną uwagę warto zwrócić na rysunki rodziny. To on ukazuje miejsce malucha wśród bliskich, jego stosunek do rodziców czy rodzeństwa. Na kartce papieru dziecko nie hamuje swoich myśli, uczuć. Dlatego rysunek rodziny może być również dla niego formą ucieczki. Rysunek rodziny powinno się analizować na poziomie graficznym (układ postaci na kartce), interpretując wzajemne stosunki między namalowanymi osobami i sposób, w jaki dziecko rysuje człowieka. Najważniejszy jest jedna poziom treści rysunku. Przyjęło się, że osoba, którą dziecko rysuje jako pierwszą, jest tą, do której najbardziej się przywiązało. Ojcowie silniej tkwią w pamięci jedynaków. Dziewczynki zwykle najpierw rysują mamę. Oddalenie osób na rysunku pokazuje brak więzi w rodzinie. Niekiedy zdarza się również, że na rysunku nie ma samego… dziecka. Może to oznaczać rozluźnienie więzi, poczucie osamotnienia i odrzucenia. fot. Dziecięce rysunki - jak odczytywać kolory? Philippe Wallon w książce „Rysunek dziecka” zwraca uwagę na symbole, które mogą świadczyć o deficycie rozwoju. Jak twierdzi specjalista, często w pracach takiego dziecka dostrzec można stereotypowość, ubóstwo wypowiedzi. Takie rysunki zawierają elementy dziwne i potworne. Dziecko lękliwe i pełne zahamowań rysuje bardzo małe postacie, zaś to, które ma o sobie wysokie mniemanie nadaje im bardzo duże rozmiary. Wzór dziecka niestałego emocjonalnie jest chwiejny i niedokończony, dziecko cierpiące na obsesje gromadzi szczegóły i stereotypy, zaś zatrwożone nie rysuje rąk. Oznaką depresji mogą być ciemne kolory, z kolei odcienie szarości świadczą o lęku, niepokoju, niepewności. Niski poziom staranności na rysunku może świadczyć o silnym napięciu psychicznym. Czy twoje dziecko rysuje ziemię, wyraźnie zaznaczone podłoże? Potrzebuje wsparcia, czuje się zagrożone. Nieproporcjonalnie duży dom oznacza konflikty w rodzinie, brak poczucia bezpieczeństwa. Powracające elementy (często geometryczne) symbolizują zazwyczaj stany lękowe. Nasze ulubione kolory bardzo dużo mówią o osobowości. Zobacz więcej: Jakie są etapy rozwoju mowy dziecka? Wielu rodziców przesadza jednak z potrzebą analizy rysunków dziecka – zwłaszcza u maluchów, które, jak twierdzi Viktor Lowenfeld, po prostu bazgrzą. Dlatego nie zamieniaj się w domowego detektywa za każdym razem, gdy twoja pociecha sięga po ołówek czy kredki. Rose Fleck-Bangert zauważa, że nie każdy obrazek musi zawierać głęboki sens, nie wszystkie symbole należy rozszyfrowywać, nie każda tajemnica zamieszczona na rysunku musi być odkryta, zinterpretowana, wyjawiona. – Dzieci malują, ponieważ sprawia im to przyjemność. Rysują, bo w danym momencie nie mają czegoś bardziej interesującego do robienia. Może być też tak, że w danym momencie maluje ich przyjaciel, dlatego zaczynają go naśladować – wyjaśnia Rose Fleck-Bangert. Trzeba zatem pozwolić dziecku na twórczą swobodę, szanować jego świat i starać się rozwijać jego wyobraźnię oraz zmysły.

2020-01-14 - Odkryj należącą do użytkownika migawka tablicę „dziewczynka rysunek” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat rysunek, obrazy, kirigami patterns.

1. Do narysowania całej postaci dziewczyny, tak jak zawsze potrzebujemy kartki, ołówka i gumki. Nic więcej. I Najłatwiejszy moim zdaniem sposób - polega na narysowaniu najważniejszych części ciała w postaci kółek lub owali. Opiszę wszystko po kolei:Na początek rysujemy głowę - wybieramy sobie jej kształt, ponieważ każdy przecież ma inny kształt głowy. Następnie rysujemy ramiona z barkami. Jeśli chodzi o postać kobiety musimy uważać, ponieważ były one węższe, niż biodra. Potem rysujemy łokcie oraz kolana, tak, jak jest to pokazane na zdjęciu:Uwaga ! na tej ilustracji dziewczyna będzie miała położoną rękę na biodrze. Można też tak wystarczy tylko połączyć : 1. ramiona z biodrami [ musimy się starać, aby zrobić wcięcie w talii, a nie prostą kreskę] 2. ramiona z łokciami ( prawą i lewą rękę ) 3. głowę z ramionami ( szyja ) 4. biodra z kolanami ( uda ) [ tutaj też trzeba zrobić zaokrąglone udo ]Robimy tak, jak pokazane jest na obrazkuTeraz należy narysować dalsze części rąk. Oczywiście zgodnie z też narysować dłonie :Dłoń po lewej stronie ( jej prawa ) - tę rękę ma opuszczoną luźno. Jeśli nie umiecie rysować ( bo z tymi palcami to trochę kłopot ) to patrz na rysunek. Starałam się uprościć kształty. Wybierz sobie i zrysuj. Teraz postaraj się narysować drugą. Pamiętaj aby w drugiej ręce było widać 4 palce ( o ile ma rękę na biodrze ). Dookoła Teraz włosy i twarz:1. Włosy : Najpierw fryzura. Wybierz sobie jedną. Ale ja narysuje rozpuszczone włosy z Twoja postać ma włosy rozpuszczone, powiewające na wietrze, itd., narysuj przedziałek a od niego linie proste lub falowane ( zależy od rodzaju włosów ) aż po Twarz : Chodź postać jest z daleka, lepiej i tak przyłożyć się trochę do narysowania twarzy. Jak narysować oczy? Zaczynamy od kresek na dole, potem górne. To obwód oka. Teraz powieka :Zaczynamy od lewego kącika oka, aż do prawego. Linia ma być wygięta do nią ( na dolnej linii POWIEKI ) rysujemy półkole, ucięty koniec u góry. to efekt błyszczącego oka. teraz źrenice : staramy się nie wjechać na półkole. Źrenica ma być pod nim. Dookoła źrenicy koło. Teraz rzęsy i gotowe. Nos staramy się narysować mały. Usta też. Teraz malujemy ją trochę. tz. cień do powiek i róż do policzków ( oczywiście ołówkiem ! :D ) .Rysujemy ubranie ( dekolt, końcówki spodni, jakiś pasek, rękawy, itp. Na końcu cieniujemy. Włosy w jednym miejscu ( w poziomej linii staramy się troszeńkę wytrzeć gumką, aby było widać, jakby włosy błyszczały. A OTO EFEKT :pomysł: 365 pomysłów Rysuję i Maluję, autorka: Fiona Watt. Wszystkie rysunki wykonane przeze mnie.

Jak się rysuje choinkę – krok 4 To już czysta przyjemność – zostało kolorowanie choinki . Choinka do narysowania a rozwijanie umiejętności dziecka Prawda, że to było proste? Pamiętajcie, że wspólne rysowanie nie tylko rozwija zdolności manualne dziecka , ale jest również bardzo fajnym sposobem spędzania z nim czasu i

Adaś jak dostanie wenę to zaczyna malować kilka obrazków pod rząd. Innym razem porzuca kredki i flamastry i nie daje się namówić na rysowanie. Każdy rodzic wie (mam bynajmniej taką nadzieję) jak ważne jest ćwiczenie rączki. Motoryka mała, sprawność paluszków, nadgarstka jest potrzebna do pisania, prawidłowego Adaś zabiera się za pisanie, rysowanie, malowanie jest szczęśliwa. Widzę jak się stara, jego ruchy są coraz płynniejsze, a kreski są po prostu już mają pełne ciała, uszy, włosy. Nie dawno były to golasy z się też za rysowanie obrazków z książek. Nie wiem jaka będzie reakcja czytelników ale ja jestem pod wrażeniem!Zobaczcie sami kilka Adasiowych obrazków z ostatniego czasu. Tu poniżej jest kartka. Adaś przygotował sam tę kartkę na święta. Przykleił obrazek, sam napisał mama, tata, Adaś. Na kartce napisałam mu jak „dałem ci prezenty” a on sam przepisał na swoją kartkę, którą potem mi tu są jeszcze golasy z tego Jego mościa? Jeśli nie kojarzycie zajrzyjcie TU. To już wytwór Adasiowej wyobraźni. Robot. Narysował również Roberta Robota, ale obrazek mi się zapodział. Innym razem go też nie zabraknie. Z każdym obrazkiem rysuje coraz więcej to zwierzę znacie? Co to jest?A to istny armagedon 😀 Są tutaj ptaki Angry zielone plamy to świnie z gry. Te czerwone to nie wiem już 🙂Tu również Angry Birds ale ptak wybuchający po lewej na procy. A to czarna dziura 🙂Najulubieńszy z obrazków zostawiłam na koniec. Nie mógł załapać, że koniec serduszka ma być spiczasty, ale w końcu zrozumiał i często serca dostaję 🙂Najbardziej pasują mu w domu pisaki. W szkole znów olejne, ale ostatnio przerzucił się na drewniane kredki. Fajnie że jednak różnorodnych pisadeł sobie rączkę, wyobraźnię i ogólnie się co potem zrobić wielką stertą arcydzieł dziecka?Schować na pamiątkę. No może nie wszystkie, ale takie wybrane podpisać na tylnej stronie i schować do teczki, pudełka. Zobaczycie jak dziecko rozwijało się przez ten czas i jaka piękna pamiątka!

Rysowanie przyrody w takim notesie nie wymaga szczególnych umiejętności – można w nim zarówno luźno szkicować ołówkiem, jak i tworzyć bardziej skomplikowane obrazki cienkopisem, kredkami, a także malować akwarelami czy gwaszami. Jest dobry „na rozgrzewkę”, aby przyzwyczaić się do codziennego rysowania. Jeśli przerażają

12:43 Rysunek dwulatka to dla dorosłego tylko bazgroły, dla dziecka odbicie bogatego świata. Rysowanie to nie tylko rozrywka. Dziecko poznaje kolory i kształty, rozwija umiejętność obserwacji i pamięć wzrokową, ćwiczy dłoń. Rysunek pozwala dać wyraz uczuciom, co jest szczególnie ważne, bo dwulatek nie umie powiedzieć, co czuje. Służy także do rejestrowania codziennych zdarzeń. Rysowanie stanowi dobrą zachętę do skupienia się przez jakiś czas na jednej czynności. Żeby cokolwiek narysować, trzeba przecież choć chwilę posiedzieć spokojnie. Przy rysowaniu rozwija się także pamięć. Kiedy dziecko rysuje babcię, kolegę lub psa, musi sobie najpierw przypomnieć, jak oni wyglądają. Obrazek powstaje z wyobraźni, dlatego rzadko coś wygląda "tak jak powinno": niebo bywa zielone, a tata większy od domu. Kreski i zawijasy Tylko niektóre dzieci zaczynają rysować przed ukończeniem pierwszego roku. Większość ma około trzech lat, gdy spod ich kredki zaczyna wychodzić coś, co chociaż z grubsza przypomina człowieka, kota albo dom. Zanim jednak to nastąpi, wasze dziecko opanuje kilka istotnych umiejętności. Mniej więcej w 18. miesiącu będzie już umiało wodzić grubą kredką po papierze, trzymając ją całą piąstką (lewą lub prawą albo raz tak, raz tak), a wolną ręką przytrzymując papier, żeby się nie ślizgał. Pierwsze rysunki półtorarocznego dziecka nie przedstawiają po prostu nic - także w zamierzeniu autora. Zasiadając przed pustą kartką, maluch nie myśli sobie: "Teraz narysuję misia", tylko chce pokryć białą płaszczyznę kolorowymi znakami. Mogą to być kreski lub zawijasy, co się akurat spodoba. Bezład kształtów tworzonych przez dwulatka jest jednak tak naprawdę pozorny. Maluch rysuje około 20 różnych wzorów, które można podzielić na trzy grupy: długie poziome zygzaki; krótkie kreski, skierowane w różne strony (dziecko uczy się odrywać kredkę od papieru i przykładać gdzie indziej); spirale i zawijasy (zaczątek kółek, będących z kolei zapowiedzią pierwszych postaci). Portrety Między drugimi a trzecimi urodzinami zachodzi istotna zmiana. Malucha nie bawi już samo pokrywanie kartki kreskami i zawijasami. Próbuje rysować ludzi, zwierzęta, domy, znane (i ważne dla niego) przedmioty. Zdarza się, że na początku pracy uroczyście obwieszcza, co będzie tworzył, a potem w połowie pracy ni z tego, ni z owego zmienia zdanie. To najzupełniej normalne. Dziecko ma tak bogatą wyobraźnię i tyle pomysłów naraz, że nawet po skończeniu rysunku może za każdym razem inaczej wyjaśniać, co przedstawia. Chociaż obrazki wciąż pozostają dalekie od fotograficznej wierności, coraz łatwiej odszyfrować je. To dlatego, że dziecko coraz lepiej panuje nad ruchami dłoni i coraz precyzyjniej odtwarza kształty. Z bezładnej plątaniny wyłaniają się zatem linie, krzyżyki, trójkąty, prostokąty i kółka. Dzięki kółkom i kreskom dziecko może stworzyć pierwsze portrety, zazwyczaj w postaci sławnych głowonogów. Jednym z najczęstszych, wielokrotnie powtarzanych motywów pierwszej dziecięcej twórczości jest - prócz portretów - dom. W miarę, jak dziecko rośnie, jego rysunki stają się coraz bardziej realistyczne i bogate w szczegóły. Zamiast licznych impresji powstaje jeden wychuchany i dopracowany w szczegółach obraz. Sesje malarskie Gdy zacznie się czas rysowania, zapewnijcie dziecku sporo papieru i kredek. Jeśli dziecko za nic nie chce rysować, nigdy go do tego nie zmuszajcie, ale postarajcie się, żeby kredki i papier były zawsze pod ręką (gdyby akurat zmieniło zdanie). A jeśli już powstanie jakiś rysunek - choćby zygzak, który nazwie wężem - okażcie radość i chwalcie ze wszystkich sił. Wieszając rysunki dziecka w pokoju lub na lodówce, pokazujecie, jak bardzo je cenicie co zazwyczaj dodaje dziecku skrzydeł. A może któregoś dnia zasiądziecie razem do wspólnej sesji twórczej? Dwulatek: rysuje kreski we wszystkich kierunkach; rysuje pojedyncze kreski i mnóstwo gryzmołów; rysuje zawijasy; zapełnia kartkę różnorodnymi bazgrołami; zaczyna nazywać swoje rysunki; lubi rysować grubymi kredkami świecowymi (zwłaszcza w ciemnych kolorach); lubi mieć duże pole do popisu (np. na papierze pakowym); lubi jak go chwalicie. Trzylatek: rysuje najchętniej głowonogi (czyli kółko z patykowatymi kończynami); zaczyna dodawać szczegóły do rysunku twarzy (oczy, usta, nos); w ciągu tygodnia może stworzyć kilkadziesiąt rysunków; będzie uszczęśliwiony, jeśli podpiszecie jakiś jego rysunek i powiesicie w widocznym miejscu, np. na lodówce; doceni blok rysunkowy A4 i pastele lub kredki świecowe o żywych kolorach.

Cechuje się zazwyczaj wykorzystaniem mocnych linii konturowych, które podkreślają charakterystyczne cechy żyrafy, takie jak długie nogi i szyja oraz rozbudowane uszy i rogi. Kreskówkowy styl umożliwia artystom eksperymentowanie z różnymi kształtami i proporcjami, dodając przy tym elementy humorystyczne i fantazyjne.

Dorośli o swoich uczuciach opowiadają partnerom i przyjaciołom, a gdy nie radzą sobie z emocjami, szukają pomocy terapeuty. Dzieci dopiero odkrywają skomplikowany świat uczuć. Zanim opanują sztukę mówienia o swych emocjach, wcześniej je… rysują. Obrazki są mapami osobowości ich autorów, którzy wyrażają w nich swoje lęki, marzenia i potrzeby i rysują to, o czym nie potrafią lub nie chcą mówić. Analiza prac plastycznych jest jedną z głównych metod, jaką posługują się psychologowie pracujący z dziećmi. Według nich maluchy kredkami manifestują swój stan fizyczny i psychiczny, podświadomie nasycając rysunek najważniejszymi dla siebie treściami. Ale uwaga: nie wystarczy obejrzeć jednego obrazka, by wiedzieć, czego pragnie lub boi się pociecha. Pojedyncza praca to informacja o jej stanie emocjonalnym na daną chwilę, odbicie tego, co wydarzyło się w ciągu dnia. Dopiero analizując 8-10 rysunków wykonanych na przestrzeni miesiąca, dwóch, można pokusić się o wyciąganie głębszych wniosków na temat osobowości i potrzeb dziecka. Pamiętajmy też, by zwrócić uwagę na prozaiczne kwestie, które mogą wpływać na jakość, a co za tym idzie, przekaz pracy małego artysty. Czy brzdąc miał czas skończyć rysunek, czy dysponował pełną gamą kredek, farb itd.? Kiedy już zadbamy o odpowiednie materiały i zbierzemy serię dzieł małego artysty, możemy zabrać się za ich analizę. ROZMIESZCZENIE ELEMENTÓW Dzieci najważniejsze elementy rysują na środku kartki - w centrum ich prywatnego wszechświata. Takie rozmieszczenie oznacza stabilny stan emocjonalny - zwłaszcza jeśli analizujemy portret rodziny, czyli typ rysunku najczęściej służący psychologom do diagnostyki. Najlepiej, gdy wszystkie postaci umieszczone są centralnie, bądź "idą" z lewej strony do prawej. Dziecko prawidłowo się rozwija i od właściwego maluszkom przywiązania do mamy powoli przechodzi ku większej samodzielności. Lewa strona kartki to tzw. obszar matki, symbolizujący zarazem przeszłość, prawa zaś to obszar ojca oznaczający przyszłość. Jeżeli nasz potomek umieszcza wszystkie postaci bliżej lewej krawędzi kartki, może to oznaczać, że jest bardzo silnie przywiązany do matki i boi się od niej odłączyć (świadczą o tym również postaci zwrócone twarzami, dłońmi czy nogami w lewo). Jeśli dziecko rysuje ludziki po lewej stronie obrazka, ale tak, że są zwrócone w prawo - ku ojcu, symbolizuje to jednocześnie więź z mamą, ale i ciekawość przyszłości, rodzącą się chęć zmierzenia się z samodzielnością. Górę kartki uważa się za obszar duchowy - sferę marzeń i pragnień. Gdy maluch umieszcza elementy głównie przy górnej krawędzi (a reszta papieru jest pusta), oznacza to, że ma bardzo rozwinięty obszar duchowy. Być może wręcz stara się uciec od rzeczywistości w marzenia. Np. dzieci z domów, gdzie jest dużo kłótni, rysują u góry siebie i rodziców uśmiechniętych, szczęśliwych, trzymających się za ręce. Ale w sferze marzeń mogą się też znaleźć zwykłe rzeczy, które brzdąc bardzo chciałby mieć, np. rowerek czy jakieś zwierzątko. Z kolei dolna część obrazka to rzeczywistość - jeżeli tu dziecko umieszcza główne elementy, nie ma powodu do niepokoju. Maluch czuje się pewnie i bezpiecznie w prawdziwym świecie. KOLEJNOŚĆ RYSOWANIA Jeśli chcemy wiedzieć, z kim nasza pociecha jest najsilniej emocjonalnie związana, warto obserwować ją przy pracy: portretując rodzinę, najważniejszą dla siebie osobę narysuje jako pierwszą. Warto też zwracać uwagę na to, czy w serii rysunków rodziny pojawiają się wszyscy jej członkowie. Jeżeli kogoś na ogół brakuje, może to znaczyć, że maluch ma kłopoty w kontaktach z tą osobą. Świeżo upieczeni bracia i siostry czasem nie uwzględniają na obrazku nowego rodzeństwa, co jest sygnałem, że nie radzą sobie z sytuacją, jeszcze nie zaakceptowali powiększenia rodziny. Jeśli malec nie umieszcza na rysunku siebie (tylko np. mówi: "Ja przecież tu jestem", pokazując na siebie palcem) - oznacza to, że czuje się odsunięty, niepewny. Uwolnij duszę artysty drzemiącą w każdym dziecku RELACJE MIĘDZY OSOBAMI Oglądając portret rodziny, warto przyjrzeć się interakcjom między postaciami. Czy ludziki są blisko siebie, trzymają się za ręce, dotykają się? Jeśli tak, to świetnie - brzdąc czuje, że członków rodziny łączą bliskie więzi emocjonalne. Wyciągnięte ku innym postaciom, ale sztywne jak u stracha na wróble ramiona i brak kontaktu dotykowego oznaczają pewien chłód w rodzinnych relacjach. Podobne problemy z komunikacją sugerują postacie stojące obok siebie "na baczność". Najlepiej, gdy wszyscy są narysowani na jednym planie. Jeśli np. tata znajduje się na drugim (jest schowany za drzewem itp.), sygnalizuje to oddalenie emocjonalne - rodzic dużo pracuje, dziecko rzadko go widuje i nie czuje z nim silnej więzi. Niedobrze, jeśli malec rysuje postać odwróconą tyłem. Sugeruje to, że dana osoba w jego przekonaniu nie pasuje do reszty. Ważne jest również, czy na obrazku rodzina ma grunt pod nogami - fruwająca w próżni może oznaczać, że maluch czuje się w niej niepewnie, brakuje mu oparcia. WIELKOŚĆ I PROPORCJE Dopiero 7-latki potrafią rysować z zachowaniem właściwych proporcji - w pracach młodszych dzieci często np. tata jest większy niż dom, a kot wielkości drzewa. Tak więc, analizując rysunki dziecka, należy zwracać uwagę tylko na duże dysproporcje w wielkości postaci. Niepokojące jest, gdy jedna osoba jest wyjątkowo mała względem innych. Jeśli maluch rysuje tak siebie, może to oznaczać, że czuje się stłamszony, niewidoczny, w cieniu pozostałych członków rodziny. LICZBA SZCZEGÓŁÓW Zwróćmy też uwagę, czyja postać na obrazku jest wyjątkowo dopracowana - maluchy najstaranniej ozdabiają te osoby, z którymi są najmocniej związane. Ale uwaga: jeśli np. starsza siostra jeździ konno, to rysując ją w toczku i bryczesach, dziecko po prostu odwzorowuje rzeczywistość. Należy też pamiętać, że duża liczba szczegółów jest charakterystyczna dla rysunków 5-latków. Zwłaszcza dziewczynek, które w tym wieku rozwojowo zwracają wielką uwagę na wszelkie przejawy kobiecości. Stąd na ich obrazkach kokardki, wywinięte rzęsy, duże usta, kwiaty we włosach i mnóstwo korali. Jednak młodsze i starsze pociechy szczegółowo ozdabiają tylko osoby dla siebie najważniejsze (lub samych siebie, co może świadczyć o tym, że dziecko jest mocno skupione na sobie). UŻYTE KOLORY Rodzice często przywiązują nadmierną wagę do kolorystyki prac swoich pociech. Według psychologów ważniejsza od barw jest treść rysunku, kolory są tylko potwierdzeniem tego, co z niej wynika. Niemniej warto zwrócić uwagę na paletę barw. Pogodny maluch najczęściej sięga po kredki w żywych, jasnych barwach: zielone, błękitne, fioletowe, czerwone, żółte, pomarańczowe. Niepokojącym sygnałem są serie prac, w których dominuje jeden kolor. Np. 8-10 rysunków z przewagą czerni może świadczyć o smutku, przygnębieniu dziecka, seria prac mocno czerwonych sygnalizuje sporą dozę agresywności, silny pomarańczowy to oznaka nadruchliwości i chęci bycia zauważonym, dużo szarości zdradza lęk, niepokój, niepewność. Prace "przezroczyste", szkicowe, bez wypełnienia kolorami mogą świadczyć o tym, że dziecko próbuje ukryć własne uczucia (ale uwaga: wypełniać kolorem zaczynają dopiero 4-latki). Warto też pamiętać, że mali artyści miewają w swojej twórczości różne okresy kolorystyczne, kiedy to zafascynowani są konkretnymi barwami (np. brązową - wtedy bowiem, gdy dziecko uczone jest "nocnikowania", często rysuje na brązowo, oswajając i przerabiając w ten sposób temat higieny i zawartości nocnika). RODZAJ KRESKI Mocne, długie, ciągłe linie świadczą o odwadze, pewności siebie i energii. Chaotyczne, zamaszyste, porwane kreski są często sygnałem nadpobudliwości. Wtedy dziecko potrafi tak silnie przyciskać kredkę czy ołówek, że aż dziurawi papier. Ale również maluchom bez nadpobudliwości psychoruchowej zdarzają się rysunki jakby wyrzeźbione w kartce. To oznaka targających dzieckiem silnych emocji. Jeżeli to jeden, dwa rysunki, nie ma powodu do niepokoju - niedawno zdarzyło się coś ważnego dla malca i w ten sposób odreagowuje nadmiar wrażeń. Gdy jednak brzdąc przez dłuższy czas tak samo silnie stawia kreski na kartce, należy się przyjrzeć jego emocjom. Słabe, niepewne, drżące linie kreślą często dzieci nieśmiałe, zahamowane, zamknięte w sobie. Ale pamiętajmy, że jednorazowy "pajęczy" rysunek jest odbiciem stanu dziecka na dziś, dopiero z serii prac rysowanych tzw. drżącą ręką można wyrokować, że nasza pociecha ma kłopoty z poczuciem własnej wartości. POWTARZAJĄCE SIĘ RZECZY Jeśli w serii prac pojawia się wciąż ten sam przedmiot, często jakby dodany, niezwiązany z resztą rysunku, może to świadczyć o nierozwiązanym problemie, z którym dziecko się boryka (np. gips, narysowany na nodze mamy podczas kąpieli w morzu, zdradza, że malec wciąż przeżywa wizytę w szpitalu, gdzie leżała po operacji kolana). Generalnie wszelkie uporczywe powtórzenia sugerują, iż maluch próbuje dać sobie radę z jakimś problemem. MOTYW DOMU I DRZEWA To ważne znaki na dziecięcych obrazkach. Drzewa symbolizują rodziców, opiekunów, osoby bliskie. Najlepiej, gdy są narysowane dwa - jedno może sugerować, że mały człowiek nie czuje dość mocno obecności drugiego rodzica w swoim życiu. Malutkie drzewa mówią zwykle o poczuciu niższości, z kolei bardzo duże informują o tym, że dziecko może mieć skłonności do agresji. Jeśli brzdąc nie zaznacza linii ziemi pod drzewem, świadczy to zwykle o jego podatności na stres, a jeśli ją rysuje, ale bez korzeni drzew, być może odcina się od jakichś silnych emocji. Ułamane gałęzie i rysy na pniu bywają znakiem wypadków i chorób w rodzinie, a wiewiórka w dziupli to motyw pojawiający się na rysunkach dzieci z rozwiedzionych rodzin (dziupla jest symbolem tajemnicy, zwierzątko w niej oznacza zakłócenia w kontaktach rodzinnych). Podobnie dwa domy lub dom podzielony na pół - to również znak rozłamu w rodzinie, rozwodu. Jeżeli maluch przesadnie ozdabia okolicę domu (krzaki, kwiaty, ścieżka, płotek itd.), może to świadczyć, że ma potrzebę dokładniejszego uporządkowania otaczającego go świata i brakuje mu poczucia bezpieczeństwa. Mocno dymiący komin zdradza duże napięcia wewnętrzne u dziecka, ogromne drzwi w domu sugerują zależność od innych, a okna zasłonięte firankami świadczą o tym, że nasza pociecha silnie się kontroluje. TWARZE Z UŚMIECHAMI I BEZ Wiadomo, im więcej uśmiechów na rysunkach naszej pociechy, tym lepiej. Wesołe buźki są dowodem na to, że dziecko postrzega swoich bliskich jako szczęśliwych. Smutne wyrazy twarzy przeciwnie - są echem napięć między domownikami. Warto wzmóc czujność, zwłaszcza gdy dziecko jedną i tę samą osobę rysuje ciągle z ustami w podkówkę lub z groźnie uniesionymi brwiami. Seria takich rysunków może świadczyć, że mały człowiek niezbyt lubi tego kogoś, boi się go albo coś innego stoi na przeszkodzie w ich wzajemnych kontaktach. Jeszcze gorzej, gdy nie zaznacza oczu i ust na twarzy jakiejś osoby - obawy lub niechęć do niej może być u malucha wyjątkowo silna. Jeśli na swoim autoportrecie dziecko unika ust i oczu, sygnalizuje to, że ma kłopoty z wyrażaniem uczuć, jest bardzo zamknięte w sobie. KIEDY DO TERAPEUTY Warto pamiętać, że podane interpretacje mają charakter ogólny. Analizując rysunki, należy brać pod uwagę również indywidualne czynniki, jak np. rozwój dziecka, jego wiek, sytuację życiową itp. Ważne jest także, aby rodzice sami nie wyciągali zbyt daleko idących wniosków. Jeżeli coś ich zaniepokoi w pracach pociechy, lepiej, żeby skonsultowali się z psychologiem dziecięcym. Joanna Andrzejewska- terapeutka dziecięca, szefowa warszawskiego Centrum Doradztwa i Edukacji Sukces

g045yBk.