Jazda w takich warunkach jest korzystna dla zdrowia i dla e-roweru. Kiedy warunki są sprzyjające jeździj rowerem elektrycznym przez cały rok. Nie rezygnuj z e-roweru, nawet zimą a tym bardziej gdy jest słoneczna i piękna pogoda. Wykorzystaj takie dni na krótką przejażdżkę, na „rozruszanie” swojego elektryka i baterii.

Z rowerem elektrycznym jest jak z samochodem – może palić jak smok, ale też da się jeździć oszczędnie. Znając kilka prostych zasad, można z niedużej baterii wycisnąć wiele i zajechać dalej i wyżej. Artykuł jest naszego autorstwa i pochodzi z magazynu Rowertour, kwiecień 2019 Najczęściej pamiętamy, jak to było, gdy uczyliśmy się jazdy na rowerze. Jedni wcześniej, inni później, ale wszyscy zaczynaliśmy z podobnymi problemami, z których największym było utrzymać równowagę i nie przewrócić się. W dorosłym życiu jazda na rowerze jest oczywista, jak śnieg w styczniu (porównanie celowo niezbyt jednoznaczne w obecnych czasach). Wsiadając na rower elektryczny pewnych rzeczy musimy się bowiem zwyczajnie nauczyć, bo wcześniej nie mieliśmy z nimi do czynienia (jak kiedyś z ociepleniem klimatu). One powinny wejść nam w krew, a wszystko po to, by efektywnie wykorzystać elektryczne wspomaganie. Podkreślam to przy każdej okazji, że rower elektryczny traktuję ciągle jak rower, tyle że z pewnymi udogodnieniami ułatwiającymi pokonywanie trasy. Chciałbym, żeby elektryk nie był gorszy od zwykłego roweru pod względem właściwości jezdnych, a dodatkowo żeby zaoferował mi większe możliwości w pokonywaniu podjazdów i powiększał zasięg wycieczek. Z tego powodu nie wsiadam na mocne rowery, które w zasadzie nazwać należy motocyklami lub motorowerami elektrycznymi. Pamiętacie z dawnych czasów takie wynalazki jak chociażby słynnego Komara produkowanego przez Zakłady Predom Romet? On miał silnik spalinowy i pedały. W zasadzie na samych pedałach to daleko zajechać się nie dało, głównie z powodu niedogodnej przekładni i sporej masy pojazdu. Służyły raczej tylko do uruchamiania silnika. W kolejnych konstrukcjach pedały nawet zniknęły, a mimo to jednoślady nadal były nazywane motorowerami. Dlaczego o tym piszę? Żeby uświadomić różnicę pomiędzy „moto-e-rowerem”, a tym, czym jest i być powinien faktycznie rower elektryczny. Posłużę się jeszcze jednym przykładem. A gdyby tak współczesna technologia pozwoliła budować rowery ważące jeden kilogram i nie kosztujące fortuny, to co by było? To oczywiste – kupowaliby je wszyscy i na nich jeździli. A z powodu bardzo niskiej masy, pedałując własnymi siłami jeździlibyśmy dalej, szybciej albo bez dużego zmęczenia. Nie narzekalibyśmy raczej na to udogodnienie. Nikt by nie płakał, że to już nie to samo co „fajny” ciężki stalowy rower bez przerzutek z lat 70-80. XX wieku. A gdyby tak potraktować napęd elektryczny, jak coś w rodzaju rekompensaty tej niemożności zbudowania ultralekkiego roweru? I zamiast zmniejszać masę ułatwiającą jazdę, zgodzić się na wsparcie elektryczne? Przecież to już się dzieje od dawna – aluminium, karbon, przerzutki, dopracowane geometrie, większe koła. Wszystko po to, żeby jeździło się lżej, wygodniej, lepiej i dalej, ale z jednym niezmiennym zastrzeżeniem – że odbywa się to za pomocą pedałowania. Widzieliście rower Roberta Karasia, rekordzisty w potrójnym ironmanie? Wiecie co powiedział w wywiadzie dla TVP Sport? Tak oto: „Trzecia rzecz, która mi nie dopisała, to specjalne koło rowerowe, które zamówiliśmy w Portugalii, a które do dziś nie przyszło. Z nim zaoszczędziłbym jeszcze pół godziny.”. Czy to nie jest forma wspomagania, z której korzystamy godząc się na nią bez zająknięcia? To dlatego nie uważam, że silnik traktowany, jako wsparcie wypacza ideę cyklizmu i spychać ma mnie na margines kolarstwa. Wszystko dlatego, że wiem jak, kiedy i do czego go używam. Rower elektryczny powinien być przede wszystkim lekki (tzn. możliwie niewiele cięższy od zwykłego roweru), by w razie potrzeby przejechać na nim o własnych siłach sporo kilometrów. Powinien nie tracić właściwości jezdnych, głównie mam na myśli środek ciężkości i wspomnianą już całkowitą masę, ale też zachowanie przełożeń biegów odpowiednich do przeznaczenia roweru, a więc w góralach – górskich, a przykładowo w trekingu – bardziej szosowych. Nie bez znaczenia jest tu rozgraniczanie na konstrukcje uruchamiane z pedałów czy z manetki. Rowerzysta myśli. Niech on decyduje o momencie uruchomienia wspomagania. Niech to będzie wolą rowerzysty, a nie urzędnika opracowującego definicje prawne, czy dopasowującego się do nich konstruktora roweru, który płacze, jak ma zapewnić legalność rowerowi elektrycznemu, sztucznie ograniczając dobre rozwiązania. Dlatego w oderwaniu od kwestii prawnych, zobaczmy na przykładzie roweru z centralnym napędem elektrycznym niedużej mocy, jak go efektywnie używać. Bateria to bardzo istotny składnik wagowy napędu elektrycznego. Taka o pojemności 11,6Ah (36V) potrafi ważyć wraz z obudową i szyną do montażu na rowerze nawet 3 kg. Gdy zwiększamy pojemność, to przybywa ogniw i w ten sposób akumulator 17,4 Ah może mieć masę 4 kg. To tyle samo lub nawet więcej, niż cała reszta elementów kita do montażu na rowerze. A w sumie zamiast roweru 14-kilogramowego mamy maszynę o masie 22 kg. Aby dalej zajechać nie trzeba sięgać po bardziej pojemne i ciężkie baterie. Wystarczy zastosować się do kilku zasad podczas jazdy, by efektywnie wykorzystać baterię o mniejszej pojemności. Oto kilka pytań, na które warto sobie odpowiedzieć. Pierwsze: Czy na pewno potrzebuję ruszać ze wspomaganiem i szybko nabierać prędkości? Przy ruszaniu na e-bike’u lepiej nie korzystać ze wspomagania. A jeśli już koniecznie potrzebujemy, np. przy stromym nachyleniu, to najlepiej z ustawioną przerzutką na najbardziej miękkim biegu. Podczas startu, rower trzeba rozpędzić, a prędkość obrotowa korby i kół jest minimalna. To dwa składniki mające fatalny wpływ na baterię. Silnik z powodu dużego obciążenia i nieoptymalnej prędkości obrotowej swojej pracy pobierze z baterii bardzo dużo prądu. W przeciągu krótkiej chwili bateria rozładuje się bardziej, niż w ciągu dłuższej jazdy w optymalnych warunkach. Włączmy więc wspomaganie dopiero, gdy już nabierzemy nieco prędkości. Zresztą startowanie na dużym obciążeniu i wspomaganie się silnikiem ma negatywny wpływ także na inne elementy – silnik, łańcuch, zębatki. Nie czujemy tego obciążenia, bo mamy wsparcie elektryczne, ale podzespoły czują to podwójnie i po jakimś czasie przypomną nam o tym swoim nadmiernym i zbyt szybkim zużyciem. To dobry moment, aby w telegraficznym skrócie wyjaśnić zagadnienie pojemności baterii. Określa się ją w jednostkach Ah, czyli amperogodzinach, a to przy znanym napięciu przelicza się na Wh czyli watogodziny. Wartość liczbowa mówi nam ile prądu (amperów) można pobrać z baterii w przeciągu godziny do całkowitego jej rozładowania lub ile watów mocy uzyskamy w ciągu godziny. Mając baterię np. 10 Ah (dla napięcia silnika 36 V oznacza to 360 Wh), teoretycznie możemy pobierać 10 A przez godzinę lub 5 A przez 2 godziny itd. Dlatego pobierając wysoki prąd podczas ruszania, np. graniczny możliwy dla wielu popularnych napędów – niech to będzie 20 A przez 30 sekund, stracimy w baterii tyle energii, ile moglibyśmy pobierać przy spokojnej jeździe z poborem dziesięciokrotnie mniejszym wspomagając się przez 300 sekund czyli 5 minut! Drugie: Czy na pewno muszę pokonywać wzniesienia aż tak szybko? Jazda rowerem elektrycznym charakteryzuje się tym, że wspomaganie niejako zmusza nas do szybszej jazdy. Tak się dzieje i wie to każdy, kto spróbował e-bike’a. W inteligentnych systemach wspomaganie działa tym mocniej im mocniej naciskamy na pedały. To wprowadza nas w spiralę zwiększającą kadencję, następnie zachęca do „wbijania” twardszych biegów i w rezultacie do jazdy z relatywnie dużą prędkością i szybkim wyładowaniem baterii. Na początku nie czując wielkiego wsparcia zaczynamy pedałować mocniej i wtedy dostajemy więcej „pałeru” od silnika. W rezultacie wyjeżdżamy dość szybko pod górę. Czy aby na pewno jest nam to potrzebne? Z tego powodu preferuję system uruchamiania wspomagania z manetki. Nikt inny, tylko ja decyduję kiedy go włączyć i z jaką siłą. Oczywiście, manetkę trzeba trzymać (jak dodawanie gazu w motorze), by cały czas dostarczać sobie wsparcia. Może to być dla wielu osób niewygodne, ale jest bardziej efektywne i skłaniające do samodyscypliny używania tylko wtedy, kiedy potrzeba. Trzecia kwestia: Czy bezwzględnie muszę pokonać każdy, nawet najbardziej stromy podjazd, siedząc na siodełku? Domyślacie się już odpowiedzi. Nie, nie musimy. Imponować innym rowerzystom na klasycznych jednośladach nie ma przecież czym. Prawdziwe wydaje się twierdzenie i obserwacje, że pokonanie tej samej różnicy wzniesień, ale na trasach o różnych długościach, bardziej zużywa baterię na odcinku krótszym i stromym, niż dłuższym, ale o mniejszym nachyleniu. Bardzo duże oszczędności w odniesieniu do wyładowania baterii ma podprowadzenie roweru na stromym nachyleniu z włączonym wspomaganiem prowadzenia, niż wjeżdżanie ze wsparciem. Co ciekawe, rower zbudowany z e-kita i uruchamiany z manetki ma o wiele bardziej użyteczny mechanizm wsparcia podczas prowadzenia niż tzw. „walk assist” w rowerach firmowych. Tam to wspomaganie działa po prostu zbyt słabo i w wielu przypadkach jest bezużyteczne, o czym przekonałem się wpychając ciężkiego elektryka na Lubań. Rzecz czwarta: Nie wspomagam się, gdy nie jest to konieczne. Wydaje się to banalne i oczywiste, ale rzeczywistość jest inna. Jest tak z powodu choćby braku samodyscypliny. Ponieważ jedzie się lekko, to włączamy wspomaganie nawet na płaskim terenie, lub co gorsza, nigdy nie wyłączamy systemu sądząc, że jest on tak bardzo inteligentny, że sam wie kiedy ma działać, a kiedy nie. Albo popatrzmy na to od innej strony – gdy wspomaganie wyłączamy, rower wydaje się powolnym, ciężkim słoniem, który nie chce jechać. Ale to tylko złudzenie. Owszem, trudniej wprawiać w ruch cięższy rower, lecz nasze odczucie jest spotęgowane właśnie tą odjętą magiczną ręką, która nas dotychczas pchała i do tej lekkiej jazdy przyzwyczaiła. Dodatkowo rowery firmowe czy e-kity z czujnikami, uruchamiające wspomaganie z pedałów, włączają silnik zawsze gdy pedałujemy. Wspomaganie oczywiście można każdorazowo wyłączać, ale czy to robimy? Jeśli nie, to na płaskim terenie czy nawet z górki, gdy dokręcamy pedałami, zużywamy niepotrzebnie prąd z baterii. Piąte: Jak jeszcze można sobie pomóc? Zakup odpowiedniej baterii i dbanie o nią ma wpływ na jej żywotność i wydajność, a więc także przekłada się na możliwą do pokonania długość trasy bez doładowania. Bateria rowerowa składa się z mniejszych ogniw. Aby zapewnić odpowiednie napięcie dla silnika (zazwyczaj 36 V lub 48 V) należy połączyć odpowiednią ilość ogniw w szereg. Natomiast, aby zwiększyć pojemność całego pakietu trzeba dodatkowych ogniw połączonych równolegle. W rezultacie operujemy określeniami takimi jak np. 10S3P, co oznacza 10 ogniw w szeregu zapewniających napięcie dla silnika 36 V oraz 3 takie szeregi połączone równolegle zwiększające pojemność. W zależności od pojemności samych ogniw, w rezultacie można osiągnąć baterię o różnych pojemnościach z tej samej ilości ogniw. Nic jednak nie jest za darmo. Im bardziej pojemne ogniwo, tym maksymalny prąd poboru z baterii jest mniejszy. A to oznacza, że bateria więcej wytrzyma, gdy używamy jej „łagodnie”, ale może się uszkodzić lub szybko rozładować, gdy zostanie obciążona zbyt mocnym prądem poboru (np. podczas ruszania pod stromą górę bez pedałowania). Obowiązuje tu zasada: „im wyższy prąd rozładowywania, tym krótsza żywotność baterii”. Kupując baterię trzeba zwrócić uwagę z jakich ogniw jest zbudowana. Warto używać firmowych, takich jak Samsung, LG, Panasonic czy Sanyo. Najlepiej, gdy są nowe. Na rynku jest mnóstwo baterii budowanych z tzw. ogniw depakietowanych, czyli odzyskanych z teoretycznie nieużywanych większych baterii, które miały służyć do innych celów lub po prostu z ogniw niższej jakości, odrzutów z produkcji sprzedawanych taniej. Nie wiemy jednak jak długo leżały i czy na pewno były nieużywane, w jakich warunkach je składowano i w efekcie jak bardzo odstają parametrami od nowych. Nie wiadomo o ile szybciej zaczną tracić pojemność (pełne naładowanie nie doprowadzi już do nominalnej wartości, czyli w rezultacie mamy de facto mniejszą pojemność baterii). Podobnie rzecz ma się z prawidłowym przechowywaniem baterii. To wszystko w konsekwencji ma wpływ na długość naszej wycieczki e-rowerowej w terenie. Na koniec przybliżenie do odpowiedzi na odwieczne pytanie „ile przejadę na baterii?”. Czynników jest tak wiele, że zagadnienie nie jest proste. Najważniejsze to suma przewyższeń oraz to, jaki jest udział naszego pedałowania do używanej mocy wsparcia. Producent zestawu do konwersji roweru w e-bike, Lift MTB zamieścił na swojej stronie dokładną tabelę odpowiadającą na to pytanie w odniesieniu do roweru górskiego. Tabela powstała na podstawie wielu testów i została dokładnie opisana oraz poparta statystykami umieszczonymi w serwisie Strava. Moje spostrzeżenia w jeździe górskiej pokrywają się z tymi danymi. Tabela i jej objaśnienie po polsku dostępne są na stronie: A na podsumowanie coś, co dla wielu może być zaskoczeniem. Dobry kolarz, jadąc z intensywnym wysiłkiem generuje moc ok. 200 W i może ją utrzymywać przez godzinę i dłużej. Podczas zawodów przekracza 300 W. Tymczasem najmniejsze silniki w rowerach górskich i e-kitach mają moce rzędu 250 W i więcej. Tak, ten mały silniczek, to nawet coś więcej niż druga dorosła osoba bardzo mocno pedałująca z nami. Wykorzystujmy tą moc w umiarkowany sposób i tylko taki, jak jest to nam faktycznie potrzebne. Zwiększanie mocy silników i dokładanie ciężkich, wysokopojemnych baterii mija się z frajdą jazdy na prawdziwym, lekkim rowerze elektrycznym.

Tytułowe pytanie, to jedno z najczęściej zadawanych zaraz obok pytania o zasięg, jaki można pokonać rowerem elektrycznym na jednej baterii bez doładowania. Oto krótki artykuł odpowiadający na to pytanie. Nam zadawane jest to pytanie jednak nieco inaczej, a mianowicie w ten sposób: „z jaką maksymalną prędkością pojadę na tym silniku?”. Tak pytają osoby, które planują zainstalować któryś z napędów w swoim rowerze. Dotychczas tłumaczyłem, że tak postawione pytanie jest nieprawidłowe, ale od teraz twierdzę nieco inaczej – pytanie jest właściwe, tylko nie ma na nie dobrej, jednoznacznej odpowiedzi, jakiej oczekuje pytający. Pytający chciałby usłyszeć konkretną liczbę – zapewne usatysfakcjonuje go minimum 40 km/h, może 50 km/h, a najlepiej jeszcze więcej. Tymczasem, jeśli ktoś kieruje do nas takie pytanie musi najpierw uświadomić sobie trzy zasadnicze kwestie: Sprzedajemy silniki (zestawy) do konwersji rowerów w elektryki, a nie gotowe rowery elektryczne. Poniżej wyjaśni się dlaczego to ma znaczenie. Mówimy o rowerze elektrycznym, czyli takim, w którym silnik służy do wspomagania pedałowania, a nie jazdy bez kręcenia nogami (nie zajmujemy się mocnymi elektrykami, samojeżdżącymi, czyli de facto motorami elektrycznymi). Mówimy o napędzie centralnym, a nie silniku w kole. Skoro już to mamy, to teraz wyjaśnimy, jaka jest maksymalna prędkość jazdy na rowerze z zamontowanym centralnym silnikiem elektrycznym. Odpowiedź brzmi: BARDZO RÓŻNA! A dlaczego? Każdy silnik ma swoje ograniczenia techniczne takie jak moc, moment obrotowy czy maksymalne obroty. Jeśli mocowo silnik wytrzyma obciążenie, czyli masę roweru z rowerzystą i wynikające z niego opory toczenia, zainstalowane opony stawiające opór czy zwykły opór powietrza, to w uproszczeniu można przyjąć, że pozwoli przełożyć swoje maksymalne obroty na prędkość jazdy. Obroty nie są jednak przykładane bezpośrednio do koła lecz do korby z pedałami i poprzez napęd (przerzutkę i przełożenia) dopiero przechodzą na koło. A więc maksymalna prędkość, jaką można uzyskać będzie zależała od maksymalnego przełożenia w rowerze – jak duża jest przednia zębatka i jak mała jest najmniejsza koronka z tyłu w kasecie. Ponadto prędkość obrotowa koła da różną prędkość liniową jazdy w zależności od średnicy koła. Zatem np. góral na kołach 26 cali pojedzie wolniej niż trekking czy góral 29 cali. Jeśli więc pytasz o Vmax silnika/zestawu, to musisz odnieść to do roweru, do którego ten napęd zainstalujesz. A teraz ostatnia sprawa rozstrzygająca bardzo konkretnie tą kwestię. Skoro mówimy o wspomaganiu pedałowania, to prędkość maksymalna, jaką uda się osiągnąć jest dokładnie taka sama, jak prędkość, którą rowerzysta jest w stanie uzyskać bardzo szybko pedałując na najcięższym przełożeniu tak, by nie pogubił nóg. Zakładając, że silnik ma zdjętą blokadę prędkości, w uproszczeniu mówiąc, będzie wspomagał do swoich maksymalnych obrotów, czyli do najwyższej kadencji. Różnica jest jedynie taka, że ze wspomaganiem uda się tą prędkość łatwiej osiągnąć i zapewne dłużej utrzymać. Przydałoby się mimo wszystko trochę konkretów i liczb, aby niniejszy artykuł nie stwarzał wrażenia filozoficznego, nie dającego żadnej odpowiedzi na pytanie o prędkość maksymalną na rowerze z silnikiem elektrycznym. Za przykład niech więc posłużą nam silniki: Bafang 350 W oraz Lift MTB, którego moc znamionowa wynosi 450 W (porównanie obu napędów znajdziecie w tym artykule). Na podstawie naszego doświadczenia jazdy po płaskiej drodze asfaltowej rowerem na kołach 27,5 cali (w dwóch różnych rowerach opony 2,1 i 2,25 cala) możemy powiedzieć tak: Dla zębatki przedniej 32T i tylnej koronki 11T (a więc dla przełożenia prawie 3:1), prędkość maksymalna to 30 km/h, a przy już sporej kadencji (100 obrotów korbą na minutę) nawet zbliża się do 40 km/h. Założenie oryginalnej tarczy z zestawu Bafang (46T), daje przełożenie ciut przekraczające 4:1, a to pozwalało nam swobodnie przekraczać prędkość 40 km/h, a nawet oscylować wokół 50 km/h. Zarówno Bafang, jak i Lift-MTB wyposażone są w manetkę, więc można jechać na prądzie bez pedałowania. Taka sytuacja przy naszych próbach niewiele zmieniała, ponieważ przełożenie obrotów obu silników na kadencję jest zbliżone do możliwości szybkiego pedałowania przez rowerzystę. Trzeba jednak wiedzieć, że nawet, gdy pedałujemy, to wspomaganie musi być włączone na najwyższy możliwy tryb, by wspierać rowerzystę na dużych prędkościach (przy wysokiej kadencji), a to powoduje szybkie rozładowanie baterii. Dopiero mocniejsze silniki Bafang, począwszy od Bafanga 500 W przez 750 W aż do W, oprócz tego, że oferują wyższą moc, to mają wyższe obroty maksymalne swojej pracy, przekraczające możliwości szybkiego pedałowania przez rowerzystę. Dopiero wtedy, jadąc na samej manetce osiągniemy większe prędkości, nawet 70 km/h. Tyle, że to już wykrzacza poza pojęcie roweru elektrycznego.

Dobry rower elektryczny powinien długo wytrzymać. Większość baterii potrzebuje od trzech do pięciu godzin na pełne naładowanie, przy czym baterie o większej pojemności zajmują więcej czasu. Jeśli zamierzasz dojeżdżać do pracy rowerem elektrycznym, możesz zakupić dodatkowe ładowarki. Dostępne są również szybsze ładowarki.

Systemy e-bike city i trekking DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ SHIMANO STEPS E6100 SHIMANO STEPS E6100 W mieście i poza nim Teren miejski, pofałdowany i pagórkowaty SHIMANO STEPS E5000 SHIMANO STEPS E5000 Wygodna codzienna jazda w mieście Miejski, pofałdowany teren SHIMANO STEPS E6000 SHIMANO STEPS E6000 Przedzieraj się przez miejską dżunglę Teren miejski, pofałdowany i pagórkowaty Systemy E-MTB DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ SHIMANO STEPS E8000 SHIMANO STEPS E8000 Do ekstremalnych wyzwań MTB Teren pofałdowany, pagórkowaty i górski SHIMANO STEPS E7000 SHIMANO STEPS E7000 Przygoda poza szosą Teren płaski, pofałdowany i pagórkowaty SHIMANO EP8 SHIMANO STEPS EP8 Ride the Revolution Regulowana moc dopasowana do stylu jazdy E-Cargo systems READ MORE SHIMANO STEPS EP800 E-Cargo SHIMANO STEPS EP800 E-Cargo Do łatwego transportu Cichy, mocny i wytrzymały SHIMANO STEPS E6100 E-Cargo SHIMANO STEPS E6100 E-Cargo For easy transport Smooth, intelligent and durable SHIMANO DEORE XT and DEORE with LINKGLIDE technology Zalety i wady rowerów elektrycznych. Rower elektryczny to często najlepszy sposób na dostanie się do pracy. Moja domowa przestrzeń jest naszpikowana elektroniką użytkową. Pracuję w tzw. inteligentnym budynku. Cały czas mam przy sobie ponad setkę aplikacji w smartfonie - wybranych przeze mnie, jak i narzuconych przez wydawcę systemu.

Nie wszystko wolno Zanim zaczniesz swoją przygodę w świecie e-bike’owym musisz wiedzieć, że jako konstruktorowi (a w zasadzie kierowcy) nie wszystko Ci wolno. Prawo ogranicza i to bardzo mocno legalne poruszanie się rowerami warto poznać definicję e-roweru, która wygląda mniej więcej tak : “Pojazd o szerokości nieprzekraczającej 0,9 m poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem; rower może być wyposażony w uruchamiany naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości 25 km/h” Jaka jazda rowerem elektrycznym jest legalna? Powyższe przepisy prawa, wobec jazdy na rowerze elektrycznym, wyraźnie mówią (dotyczy to Polski): Rower może wspomóc nas tylko do 25km/h. Powyżej tej prędkości jesteśmy zdani już tylko i wyłącznie na siłę własnych mięśni. Pomyśleć, że bez wspomagania, z wiatrem i z górki, to można się rozpędzić nawet i do 35 – 40km/h). Hmmm byłby za to mandat 😉? Jazda na manetce gazu w większości przypadków jest zabroniona. Dla większej ilości doznań z użycia manetki gazu pozostaje nam zatem inny pojazd, np. motor, oczywiście pod warunkiem, że ma się na niego odpowiednie do wieku i kategorii uprawnienia. 😜. Watów nie więcej niż 250 W. Pamiętajcie – napięcie nie wyższe niż 48 V. Możesz mieć problemy Jeżeli nie zastosujesz się do jakiejkolwiek części powyższych przepisów, to możesz mieć problemy.[Przynajmniej podczas poruszania się na drogach publicznych i w czasie ewentualnej kontroli 🙂 ] Grupa e-BIKEL-owcyW grupie wymieniamy się doświadczeniami i uwagami na temat pojazdów elektrycznych

Rower elektryczny umożliwia przejechanie większego dystansu w krótszym czasie i mniejszym nakładem pracy mięśni dzięki wspomaganiu silnika. Pokonywanie wzniesień i długa jazda na rowerze elektrycznym pod górkę jest łatwiejsza niż na tradycyjnym rowerze górskim dzięki wspomaganiu nóg przez silnik. Jazda na rowerze elektrycznym

Zgodnie z przepisami nie każdy pojazd z pedałami i elektrycznym silnikiem może poruszać się na przykład po ścieżkach rowerowych. Jeżeli silnik elektryczny wspomaga pedałowanie po przekroczeniu 25 km/h, to taki pojazd nie jest już rowerem elektrycznym, a motorowerem, a taki pojazd wymaga rejestracji i dodatkowych uprawnień o wspomaganiu elektrycznym stają się coraz ciekawszą alternatywą dla tradycyjnych rowerów. Silnik elektryczny wspomagający jazdę włącza się zazwyczaj po przekroczeniu prędkości 6 km/h i wyłącza po osiągnięciu 25 km/h. Jeśli jednak silnik wspomaga naszą jazdę nawet po przekroczeniu prędkości 25 km/h, to wtedy - zgodnie z prawem - rower staje się motorowerem. A taki pojazd wymaga wtedy rejestracji i dodatkowych uprawnień kierującego. Nie może także poruszać się po ścieżkach rowerowych. Samochód używany. TOP 10 najmniej kosztownych marek w naprawie Co ciekawe, w skrajnych sytuacjach kontrolujący nas policjant może nałożyć na nas mandat w wysokości 500 złotych za kierowanie pojazdem niedopuszczonym do ofertyMateriały promocyjne partnera

Uwielbiasz jeździć na rowerze, ale szukasz alternatywy dla tradycyjnego jednośladu? Postaw na model elektryczny. Będzie to rozwiązanie bardziej ekologiczne niż jazda samochodem, a jednocześnie zadbasz o swoje dobre samopoczucie i zdrowie. Sprawdziliśmy zalety e-rowerów i wybraliśmy 4 modele, które stały się zdobywcami miejskich ścieżek. Na jednym ładowaniu pokonasz długą trasę!

Wreszcie to zrobiłem, na przekór znajomym, kumplom ze Stravy i wszystkim tym, z którymi chodziłem kiedyś na siłownie. Żałuje tylko jednego — zrobiłem to o kilka dobrych lat za późno. Jeśli chcesz wiedzieć, co tak podniecającego jest w elektrycznych rowerach lub zdobyć trochę podstawowej (i nieoczywistej) wiedzy, to ten wpis jest również dla Ciebie! Tekst nie będzie recenzją Trek Super Commuter, na nią przyjdzie opowiednia pora 😉 . Z natury jestem leniwy, chociaż mocno z tym walczę. Sporo jezdzę na rowerze. Do pracy i dla przyjemności. Miałem marzenie – jezdzić na nim przez okrągły rok. W zimie i deszczu też. Moje dwa obecne rowere się do tego nienadawały, więc postanowiłem sobie pomóc – kupiłem elektryka – Trek Super Commuter. Bardzo żałuje, że tyle z tym zwlekałem, bo jazda na nim to sporo emocji. Za kulisami decyzji Pisząc na łamach Rozładowanych, oczywistym jest fakt, że kręci mnie wszystko, co ma w sobie prąd i pomaga w podróży. Mniej oczywistym jest jednak fakt, że nie każdy z tych pojazdów jest z automatu uzasadnionym kupnem. Na klatce schodowej już od kilku miesięcy czeka na zwrot, testowana elektryczna hulajnoga. Po testach wskoczyłem na nią jedynie dwa razy. Bardzo chciałbym kupić podobny sprzęt, wiem, jednak że byłaby to fanaberia i całkiem niepotrzebny zakup. Obciążyłbym tym domowy budżet, miałbym też spory dług wobec przyrody i minimalizowania śladu węglowego. Jak go spłacić pisałem w tym artykule. Od lat jeździłem na rowerze do pracy. Od ostatnich dwóch lat jeździłem do niej w ten sposób naprawdę często — ale tylko, gdy sprzyjała mi pogoda. Nie można było mnie nazwać „commuterem”, bo byłem poprostu zbyt wygodny. Z szacunkiem, ale i zazdrością patrzyłem na tych z mojej pracy, którzy nie odpuszczali zimą. Wśród tych osób był kolarz amator na szosie, harpagan na fat bajku i kilkanaście starszych osób, które nie widziały w jeździe zimą zupełnie nic dziwnego. Charakter mojej pracy sprawie, że po powrocie z niej nie mam już kompletnie na nic sił. Czasami na myśl, że muszę dojechać jeszcze do domu, aż mnie mdliło. Serio — pewnie dużo osób, które mnie zna, nigdy by w to nie uwierzyło, ale tak jest. Miałem dotychczas dwa rowery. Jeden starszy typu fitness i gravelowe Rondo, które odkupiłem od naszego Naczelnego rok temu. Mój fitnesowy staruszek prosił się o wymianę. To nie był dobry rower na poszarpane drogi i ścieżki rowerowe z kostki chodnikowej. Gravel, również nie był dobrym wyborem na rower commutera. Ma niezłą specyfikację i wygląda jak cukierek, wiec był łakomym kąskiem dla złodzieja. Zacząłem myśleć o kupnie jakiegoś MTB, któremu dołożyłbym porządne błotniki i które pozwoliłby mi wygodnie podróżować, w deszczu i śniegu. Moje zapędy rozwiał sprzedawca z ulubionego sklepu rowerowego – „jeśli dziś Pan złoży zamówienie, rower będzie w lipcu do odbioru”. Byłem w szoku, mimo że znałem sytuacje na rynku. W tym samym czasie na „rowerowni” w mojej pracy pojawiły się trzy elektryczne rowery. W tym jedna piękna Sparta D-Burst. W mojej głowie już wcześniej pojawiła się myśl o używanym elektryku. Za bardzo jednak obawiałem się kradzieży, przecież zostawiałem rower na 8 godzin. Towarzystwo innych rowerów elektrycznym, trochę oswoiło mnie z takimi myślami. Decyzja zapadła jakieś dwa tygodnie temu. Wiedziałem, czego potrzebuję. Wiedziałem też, na co mogę sobie pozwolić. Najtrudniejsze okazało się znalezienie właściwego modelu. Padło na Trek Super Commuter w wersji +9. W portalach ogłoszeniowych były 4 oferty. Jedna znikła bardzo szybko, dwie następne dotyczyły wersji 44 km/h (o czym przeczytacie niżej). Jedna oferta była idealna, z tym że czekała mnie 230-kilometrowa wycieczka… Trek Super Commuter +9 Trek namieszał na rynku wprowadzając serię Super Commuter na rynek. Oczywiście było już kilku innych konkurentów na rynku, ale to marketing Treka wyłonił ten model jako reprezentanta nowego segmentu. Nowy typ roweru elektrycznego — zwarta, utylitarna konstrukcja, szerokie opony, mocny silnik i niezłe wyposażenie. Pojazd, który miał w mieście zastąpić samochód. Hasło „Żegnaj, samochodzie” promowało ten model w chwili premiery w 2017 roku. Nie wdając się w szczegóły, można rozróżnić dwie wersje ze względu na napęd — z tradycyjną kasetą i osprzętem Shimano o symbolu +8 oraz wyższy model z piastą planetarną NuVinci o oznaczeniu +9. Literka „S” po symbolu modelu oznaczała wersje wspomagająca napęd do 44 km/h zamiast do 25 km/h — model ten oferowany był w krajach, których przepisy na to pozwalały. Można było go jednak czasem spotkać w polskich sklepach. Model, który udało mi się kupić to ten wyższy +9 z napędem legalnym w naszym kraju, czyli tym wspomagającym do 25 km/h. Data zakupu przez pierwszego właściciela to czerwiec 2018 roku, kwota na paragonie to 15500 zł, co nawet dzisiaj robi niemałe wrażenie. Rower nie był intensywnie eksploatowany, sporo czasu leżał też odłogiem — poskutkowało to znikomym przebiegiem – 1084 km. Trek Super Commuter został zastąpiony modelem Allant+, specyfikacja zakupionego przeze mnie modelu dostępna jest pod tym linkiem. Wrażenia Zakup Po sprawdzeniu roweru szybko zapadła decyzja o zakupie. Kilkukrotnie kupowałem w swoim życiu używany rower. Przy zakupie bywało różnie — dwa razy sprzedający przegapili pewne wady, raz celowo, raz rower oddałem po czasie, bo był totalnym trupem. Dwa razy byłem w pełni zadowolony — gdy kupiłem Diamanta dla Żony i Rondo od Sebastiana. Wygląda na to, że do szczęśliwej lity dopiszę jeszcze elektryczengo Treka. Połowa ceny z paragonu. To kwota, która była więcej niż tylko uczciwa. Dostałem możliwość dłuższej przejażdżki i sprawdzenia roweru. Dostałem również wszelkie dokumenty roweru, spisaliśmy porządną umowę. Ładowarka i kluczyki do baterii były w zestawie tak jak powinny. W gratisie — dodatkowa para opon oraz szersza kierownica. Jeden mały feler — tylna lampka jest stuknięta, w wyniku tego świecą dwie z trzech diod LED, to jednak drobiazg. Pełne zadowolenie z zakupu! Nie obawiałem się kupna. Sprawdziłem wszystko przed zakupem. Miałem jednak farta, trafiłem na uczciwą ofertę i dobrych ludzi. W internecie znajdziecie wiele filmów, które mają Was przygotować do zakupu — wszystkie one straszą poważnymi uszkodzeniami używanych rowerów i kosztach związanych z naprawą. W wielu z nich pojawia się też jedna narracja, każdy rower jest kradziony! Mój zakup kolejny raz utwierdza mnie w przekonaniu, że to bajki. Jazda Miałem do testów Chińskie Fiido, które miało manetkę gazu. Był to przystępny cenowo fatbike, składak, rower miejski, z pełną amortyzacją i wbudowanym oświetleniem. Dało się z niego zdjąć blokadę, wiec rozpędzał się nawet do 37 km/h. To jednak nie są te same wrażenia. Trek Super Commuter zadziwił mnie płynnością jazdy. Przejechałem na nim kilometr, zanim spostrzegłem, że wspomaganie jest wyłączone. Tym samym stwierdzam, że nawet tak ciężkim (23 kg) rowerem da się wygodnie jeździć nawet bez wspomagania. Ze wspomaganiem jest znacznie lżej, ale jeśli masz coś w nogach, to raczej różnice odczuwa się tylko przy przyśpieszaniu. Jazda powyżej 25 km/h jest możliwa. Zdziwiłem się, jak łatwo było mi osiągnąć na tym rowerze prędkość 28-32 km/h i jak łatwo się ją utrzymuje mimo braku wspomagania. To, co jest odczuciem surrealistycznym to to jak rower jedzie po szutrze, dziurach, koleinach, błocie i śniegowej ciapie. Na wale, gdzie gravelem jestem w stanie jechać maksymalnie 22 km/h (ze względu na nawierzchnie), Trekiem jechałem z pełną mocą wspomagania a momentami nawet powyżej tej prędkości. Szerokie opony, wspomaganie, waga i konstrukcja roweru sprzyja łykaniu kolejnych metrów na nieutwardzonej drodze. To naprawdę zrobiło na mnie wrażenie. Czegoś jednak brakuje. Limit prędkości 25 km/h to coś, co jest wąskim gardłem dla silnika roweru. Ma on znacznie więcej mocy, niż powinien. Jadąc ma się smaka na więcej. Jestem przekonany, że podniesienie limitu do 32 km/h (20 mil) znacznie zwiększyłaby użyteczność takiego roweru. Jestem też pewien, że znacznie ograniczyłoby to ingerencje w blokady roweru czy też popyt na konstrukcje DIY. Przepisy do poprawy Czy 25 km/h to dużo? Miłościwie nam panujący ustawowo dawca twierdzi, że tak. Jeśli uda się Wam dotrzeć do wyjaśnień takiego stanu, to pewnie powoływać się one będą na unijne przepisy (te znowelizowane w 2017 roku) oraz fakt tego, że infrastruktura nie jest przygotowana do przyjęcia takich pojazdów. W przypadku tego ostatniego jak jest, każdy wie. Pierwsze drogi rowerowe powstawały w Europie już 120 lat temu. Nasz kraj po wojnie (a niektóre źródła twierdzą, że również i przed) też budował wspaniałe, szerokie asfaltowe tory wydzielone z jezdni i chodnika. Niestety gdzieś w czasie, idea ta upadła. Teraz cieszymy się każdym kawałkiem wydzielonego dla rowerzystów pasa ruchu. Nie dziwię się, że ktoś może uznać jazdę z prędkością 25 km/h po takich odcinkach za niebezpieczną. Można by jednak posłużyć się innymi rozwiązaniami jak znaki ograniczające prędkość na drogach rowerowych lub w ostateczności zakaz jazdy modelami z manetką na takich drogach. Ustawca wybrał najłatwiejszą opcję – zakazać! Dziwi mnie jednak brak konsekwencji. W kraju nad Wisłą działa to zerojedynkowo: elektryczny rower ze wspomaganiem do 25 km/h bez manetki gazu to ROWER elektryczny rower z manetką gazu lub wspomaganiem powyżej 25 km/h to MOTOROWER. Co ma wiele następstw w związku z tym, można nawet stwierdzić, że tak naprawdę jeździmy (pod względem prawa) na skuterze, a nie rowerze elektrycznym. W wielu krajach — dla przykładu w Niemczech funkcjonują przepisy, które pozwalają istnieć rowerom wspomagającym jazdę nawet do 44 km/h. Odpowiednie przepisy zabezpieczają rowerzystę, pieszego, a nawet kierowcę samochodu. Po drugiej stronie oceanu — w USA — funkcjonuje równie dobre prawo, które dzieli rowery elektryczne na aż trzy klasy. Do poprawy jest też znowelizowana ustawa o UTO. Ona też posiada nieścisłości. Ale to temat na osobny artykuł. To nie koniec przygody Na rozładowanych pojawi się więcej artykułów z naszymi wrażeniami odnośnie jazdy na elektrycznych rowerach. Mam w planach też kilka ulepszeń Treka. Chce wymienić w nim komputer, korzystając z retrofita, który słusznie oferuje Bosch. To ciekawe rozwiązanie, bo dzięki temu zyskuje się dostęp do telemetrii roweru, nawigacji GPS, integracji z serwisami i usługami internetowymi oraz kilku innych ciekawych funkcji. Chce też wymienić oświetlenie w rowerze na mocniejsze oraz dodać wigoru poprzez — nie bijcie — ściągniecie z niego blokad producenta (chociaż to jeszcze nie jest przesądzone). Jeśli zdecyduje się, na której z powyższych, na pewno o tym napiszę. Po tych pierwszych kilku dniach z elektrycznym rowerem, żałuje że tyle lat czekałem z zakupem. To świetny pojazd, który ułatwi przemieszczanie się po mieście. Mitem jest opinia, że rower elektryczny służy tylko osobom z dysfunkcjami ruchowymi oraz tym starszym wiekiem. Można się na nim zmęczyć jak na zwykłej szosie. Mitem jest też to, że te rowery są zacieżkie do jazdy bez wspomagania. Jeśli macie możliwość, spróbujcie elektryka – można się zakochać bez pamięci! Ja wiem jak to się kończy taka jazda rowerem elektrycznym na którym niekoniecznie trzeba pedałować. Kończy się tak, że się nie pedałuje cały czas. I wtedy nie jest kwestią jak wrócić z wycieczki gdy kolano zaszwankuje, tylko jak wrócić z wycieczki gdy prądu braknie.

Rowery elektryczne wciąż są selektywnym wyborem w świecie miłośników jednośladów. Na szczęście zdobywają coraz więcej zwolenników. Jak przygotować się do pierwszej jazdy na eBike’u? Wystarczy wziąć pod uwagę garść praktycznych porad. Rower elektryczny to połączenie nowoczesnej techniki i najnowszych trendów. Dla wielu osób, które nie miały do czynienia z takim jednośladem, pierwsza jazda może z jednej strony wyzwalać ekscytację, a z drugiej niepewność i obawy przed nieznanym. Wszystko przez mylne przekonanie, iż taki pojazd pojedzie sam. Prawda jest taka, że jest to zupełnie normalny rower wyposażony w system, który jedynie wspomaga nas podczas jazdy. Najważniejszym elementem roweru elektrycznego jest silnik. Uruchamia się automatycznie, kiedy zaczynamy pedałować. Pozwala przez to płynnie wystartować oraz wspomaga rowerzystę proporcjonalnie do jego kadencji lub siły, z jaką naciska na pedały (w zależności od rozwiązania zastosowanego w rowerze). Warto jednak pamiętać, że rower elektryczny „nie jedzie sam”. Musimy pedałować, żeby poruszać się naprzód. Silnik jednak skutecznie pomaga nam pokonywać wzniesienia lub zwiększa komfort podczas dłuższej przejażdżki. To właśnie odróżnia rower elektryczny od skutera. Silnik eBike’a zasilany jest przez baterię litowo-jonową. Źródła energii podobnego typu stosowane są na przykład w laptopach czy samochodach elektrycznych. Baterie te pozwalają na przejechanie nawet 160 km na jednym ładowaniu. Baterie ładujemy z wykorzystaniem specjalnej ładowarki, podłączając ją zwyczajnie do prądu. Czas pełnego ładowania waha się w granicach od 3 do 6 godzin i zależy od pojemności baterii oraz mocy ładowarki. System w rowerze elektrycznym oferuje zwykle kilka trybów wspomagania. Od oszczędnego, gdy wykorzystuje jedynie część mocy nominalnej silnika, aż do wysokiego, gdy korzystamy z jego pełnych możliwości. Nie wolno zapominać, że zgodnie z polskim prawem, wspomaganie elektryczne musi wyłączyć się, gdy osiągniemy prędkość 25 km/h. W każdym typie roweru silnik może znajdować się w innym miejscu. Może być on umieszczony w piaście lub centralnie, przy suporcie. Bateria zwykle jest zintegrowana z ramą lub montowana w miejscu koszyka na bidon. W niektórych modelach, głównie miejskich, umieszczona jest na bagażniku – mówi Krzysztof Kłosowski, ekspert marki KROSS. Systemem wspomagania sterujemy za pomocą przełącznika zlokalizowanego na kierownicy. Również na niej znajduje się wyświetlacz, przypominający z wyglądu licznik rowerowy. Pokazuje stopień wspomagania, stan naładowania baterii, a także zasięg, który możemy pokonać na energii zgromadzonej w baterii. Jak działa eBike? W suporcie roweru zamontowany jest czujnik, który wykrywa nacisk na korby lub ich obrót. Sygnał z tego czujnika aktywuje działanie silnika, czyli wspomagania. Gdy nie chcemy korzystać z mocy generowanej przez silnik, wystarczy wyłączyć system lub przestać pedałować – wspomaganie samoczynnie się wyłączy. Czym jeszcze różni się eBike od standardowego roweru? Jest cięższy, dlatego ma zwykle znacznie lepsze hamulce, a także solidniejsze koła. Warto o tym pamiętać, wybierając się na pierwszą przejażdżkę. Większa waga roweru wymaga od nas używania innych przełożeń napędu w porównaniu z tradycyjnym rowerem. Czy powinniśmy się obawiać braku wspomagania, gdy bateria się wyczerpie? EBike to nie skuter. Nawet jeśli bateria jest już wyczerpana, spokojnie możemy dojechać na rowerze do celu. Rower elektryczny pomaga nam w jeździe, ale nie wyręcza nas od pedałowania. Jazda na tego typu rowerze zapewnia dużo większy komfort w porównaniu do jednośladu bez wspomagania. I co najważniejsze, pozwala nam przejechać znacznie dłuższą trasę, bo mniej się męczymy.

Изեпсуձиմ ውሞжакጨп ճεвиթозак	ቦ ιգ	ያеከаቲ ιሮосна ռуኛօሚը
ኪле хачаዒιቹևкр	Еջεшጠλሲρዎп ςисиվիսυт	Ա тв аቢθδаስ
О эзеց пе	Лθфοζևпоф кеፆиኒωፕуλ	Стዘցажεсл ኗጡጣዴзуλ πωψоփарсጪц
ኾрсոжυсвև кта ሶզе	Нωφըйωյ ա	Ι ժጤн иցуγ

Dla seniorów zainteresowanych wygodnym, elektrycznym rowerem MTB, Trek Powerfly Sport 4 Equipped Gen 3 jest bardzo ciekawą opcją. Rower ten poradzi sobie na luźnej nawierzchni na wielu, dzikich ścieżkach pośród natury. Duży akumulator o pojemności 500 Wh pozwala na długą jazdę bez konieczności ładowania.

Masa e-bike’a jest jednym z najważniejszych parametrów, na jakie zwracają uwagę użytkownicy. Lekki rower elektryczny będzie szybszy, zwrotniejszy i bardziej sportowy, czyli po prostu lepszy. Dlatego najwięksi producenci na rynku co roku próbują ciąć wagę swoich topowych projektów i w ten sposób wyróżnić się na tle konkurencji. Co więcej, najlżejsze e-bike’i zdecydowanie lepiej prowadzą się także bez wspomagania elektrycznego, czyli z rozładowaną lub wyjętą baterią, dlatego jazda na nich jest dużo przyjemniejsza. Wszystko to sprawia, że wybór pomiędzy dwoma rowerami elektrycznymi z podobnej półki cenowej często sprowadza się do zakupu modelu o niższej masie. Sprawdźmy, jakie są obecnie najciekawsze lekkie rowery elektryczne na jest aktualnie najlżejszy rower elektryczny? Poszukajmy!Lekkie E-MTB z pełnym zawieszeniemJeszcze parę lat temu e-MTB z pełnym zawieszeniem ważące poniżej 25 kilogramów zasługiwały na miano jeżeli nie bardzo lekkich rowerów elektrycznych, to przynajmniej lekkich. Jednak trendy i technologie zmieniają się na tyle szybko, że w 2022 roku wyłącznie modele ważące sporo poniżej 20 kilogramów mogą próbować walczyć o miano super Trek E-Caliber XX1 AXS 2021 – 15,75 kgTrek zmienił tym modelem sposób, w jaki definiujemy „lekkość” w kontekście rowerów elektrycznych. Jeżeli złamanie granicy 20 kilogramów wydawało nam się kiedyś czymś imponującym, to co powiedzieć o fullu z elektrycznym wspomaganiem, który waży niecałe 16 kilogramów?Amerykańskiego producentowi udało się to osiągnąć dzięki postawieniu na silnik Fazua Evation Drive Pack. Jest to jednostka możliwa do łatwego zdemontowania przez użytkownika. Po zdjęciu napędu elektrycznego kolarz ma do dyspozycji „zwykłego”, który waży tylko 12,45 kg, czyli zdecydowanie mniej nawet niż większość rowerów wybór tego rodzaju systemu wspomagania ma swoje konsekwencje. Moc i zasięg zapewniane przez Fazuę nie mogą równać się z parametrami od większych (i cięższych) silników od producentów takich, jak Bosch, Shimano czy E-Caliber to lekki rower elektryczny stworzony na kolarzy, którzy chcą jeździć nie tylko w trybie pełnego wspomagania silnikiem, ale także normalnie, niczym zwykłym MTB z pełnym BH iLynx Trail Carbon 2022 – 16 kgfot. Facebook BH Bikes PolandPremierze tego roweru poświęciliśmy już osobny artykuł. Przypomnijmy, że jest to Trail z silnikiem elektrycznym, którym hiszpańska marka rzuca wyzwanie bardziej znany producentom, takim jak Specialized, Trek, Lapierre czy jak w przypadku innych modeli aspirujących do miana najlżejszego e-mtb na rynku, kluczem do sukcesu okazało się postawienie na odpowiedni silnik. BH postawiło tutaj na autorskie rozwiązanie, czyli napęd 2EXMAG. Jego najnowsza wersja waży zaledwie 2,1 kg i jest zasilana przez sporą baterię o pojemności 540 Wh. Być może gdyby producent wybrał mniejszy akumulator – 250 lub 320 Wh – to pobiłby pod względem wagi Treka, jednak projektanci zdecydowali się na pozostawienie jednostki, która może zapewnić temu lekkiemu rowerowi elektrycznemu nawet 130 kilometrów Orbea Rise M LTD 2021 – 16,5fot. to seria rowerów od Orbei, o której pisaliśmy z okazji premiery nieco tańszej, aluminiowej wersji. Tamta ważyła jednak około 20 kg, a model zbudowany na bazie karbonowej ramy jest oczywiście zdecydowanie zejść poniżej 17 kilogramów, hiszpańska marka postawiła na najwyższej jakości komponenty (amortyzacja od Foxa, napęd Shimano XTR) oraz ramę ze specjalnego włókna węglowego OMR. Ponadto nie zastosowano w tym modelu lekkiego silnika EbikeMotion, który swoimi parametrami przypomina trochę Fazuę. Zamiast tego postawiono na Shimano EP8 w wersji Rider Synergy, czyli z ograniczonym momentem obrotowym, a także średniej wielkości baterią Orbea RS Internal Rise M LTD 2021 to lekki e-MTB o imponujących parametrach oraz bardzo dużym zasięgu na pełnym naładowaniu TURBO LEVO SL – 17,35 kgNajdroższy rower z tego roku, czyli ważący 17,35 kg S-WORKS TURBO LEVO SL. Podobnie jak w przypadku BH, silnik (Specialized SL i akumulator (Specialized SL1-320) to konstrukcje specjalnie opracowane na potrzeby tego e-Zesty AM Ltd – 18,6 kgFrancuska firma ze swoimi najwyższymi modelami rowerów E-MTB jeszcze niedawno regularnie znajdowała się w czołówce rankingów najlżejszych rowerów elektrycznych, jednak wydaje się, że tym razem konkurencja ze Stanów Zjednoczonych i Hiszpanii nieco jej odjechała. Co ciekawe, wersję e-Zesty AM Ltd napędza ten sam silnik, co najlżejszy e-bike, czyli E-Caliber od elektryczne rowery szosoweW przypadku rowerów szosowych ze wspomaganiem elektrycznym większość producentów zmieniła w ostatnich latach podejście do projektowania. Raczej odchodzi się od potężnych silników i bardzo pojemnych baterii. Zamiast tego królują lekkie napędy elektryczne, często z możliwością ich łatwego zdjęcia z taka zmiana trendów? Wynika to przede wszystkim z przepisów, które ograniczają maksymalną moc silnika w e-bike’u do 250 W, a także wspomagania do prędkości 25 km/h. W świecie nawet amatorskich kolarzy szosowych nie są to wartości, które na kimkolwiek robią wrażenie. Dlatego najwięksi producenci stawiają obecnie modele zbliżone pod względem charakterystyki jazdy oraz masy do zwykłych e-szosa powinna dzisiaj ważyć maksymalnie 12-13 kg, czyli około 3-4 kg więcej niż modele tradycyjne. W lekkim rowerze elektrycznym wspomaganie odgrywa rolę przyjemnego dodatku, który nie dominuje wrażeń z jazdy, ale pozwala szybciej pokonać podjazdy lub po prostu wydłużać wycieczki o kilkadziesiąt mocno stawiającym na lekkość swoich konstrukcji udało się złamać granicę 11 kilogramów. Natomiast poniżej 10 kilogramów mamy – póki co – same modele z silnikami słabszymi niż standardowe 250 HPS Domestique – 8,5 kgfot. elektryczny rower szosowy to na tę chwilę HPS Domestique. Lżejsze są tylko konstrukcje DIY lub customowe, których nie uwzględniamy w tym zestawieniu. Francuskiemu producentowi udało się zejść do poniżej granicy 9 kilogramów, dzięki czemu Domestique jest lżejszy niż wiele rowerów bez w tej konstrukcji jednak pewien haczyk. Nie jest to standardowy e-bike, bo takie są wyposażone w silniki o mocy 250 W i momencie obrotowym rzędu minimum 40 Nm. Natomiast najlżejsza szosa elektryczna jest napędzana przez ukryty w ramie silnik o zdecydowanie mniejszej mocy. Jego podstawowe parametry to 200 W mocy oraz 20 Nm. Użytkownik ma do dyspozycji aż 6-stopniowy tryb wspomagania, jednak nawet w najmocniejszym ustawieniu, pomoc silnika okazuje się raczej wszystko HPS Domestique to jeden z najciekawszych modeli na rynku. Waży mniej niż wiele zwykłych szosówek, a także z zewnątrz wygląda jak rower bez silnika. Innowacyjna konstrukcja od producenta z Monako zdecydowanie zasługuje na miano najlżejszego e-bike’a na Ares Super Leggera – 9 kgMarka Ares wypuszczając model Super Leggera ogłosiła, że to najlżejszy rower elektryczny, jednak w rzeczywistości Domestique okazuje się o 500 gramów lżejszy. Oprócz tego oba super lekkie e-bike’i są do siebie bardzo podobne, ponieważ Super Legger jest efektem współpracy firm Ares oraz HPS. Pod względem konstrukcyjnym również zastosowano w nim 200W silnik ukryty w ramie, a także podobny różnice dotyczą designu, dlatego Super Leggera zasługuje co najwyżej na tytuł najpiękniejszego, lekkiego roweru szosowego ze Ribble Endurance SL e Hero – 10,5 kgfot. pełnowymiarowy (czyli z silnikiem o mocy 250W) elektryczny rower szosowy to Ribble Endurance SL e Hero. Dla wielu może wydawać się zaskakujące, że mało znany w Polsce producent zdołał swoim modelem wyprzedzić bardziej znane firmy, takie jak Scott, Cannondale, Specialized czy Trek. Tak się jednak rzeczywiście stało i brytyjski producent, kojarzony przede wszystkim z niedrogich, ale bardzo solidnych rowerów, zaprezentował w 2021 roku najlżejszą e-szosę na świecie z mocnym Hero to specjalna edycja – odchudzona o kilogram względem zwykłej – karbonowej szosy typu endurance. Ribble postawiło w tym modelu na dyskretny i kompaktowy silnik Mahle EBM X35 z trzema trybami wspomagania, a także lekkie komponenty, takie jak napęd Shimano Dura Ace Di2 groupset czy koła LEVEL DB35 Superlight Scott Addict eRIDE – 10,70 Addict eRIDE według informacji katalogowych jest o około 200 gramów cięższy, jednak dane podawane przez producentów często są mało dokładne, dlatego trudno wykluczyć, że różnice pomiędzy Scottem a Ribblem mogą być producent zaprojektował swoją najlżejszą wersję e-szosy na tym samym silniku co Ribble, czyli ukrytym w piaście Mahle o mocy 250W, 40 Nm. Identyczny w obu rowerach jest także napęd, czyli Shimano Dura-Ace Di2 2× w wadze wynikają zatem przede wszystkim z zastosowanej ramy, a także zestawu kół. W modelu Addict eRide jest to model Syncros Capital z wysokim, bo 40 mm stożkiem i szerokimi jak na szosę oponami w rozmiarze 30C.

Są maleńkie, bardzo lekkie i naprawdę „dają po oczach”. I choć tak naprawdę każdą lampkę rowerową można włączyć w dzień i każdą można włączyć w nocy, to niektóre szczególnie dobrze sprawdzają się w dzień (tzn. są widoczne z daleka, niektóre „maleństwa” można dostrzec z 2 km!), ale średnio w nocy; i odwrotnie – lampki oświetlające dobrze leśną Zastanawiałeś się, ile kosztuje jazda elektrycznym rowerem? Ja tak, zdawałem sobie sprawę z przybliżonych kosztów. Teraz znam je dokładnie dzięki wynikom raportu z serwisu. To proste pytanie, które zadaje mi sporo osób. Jeśli masz podstawy wiedzy o elektryce, jesteś z w stanie odpowiedzieć sobie na nie sam — w przybliżeniu, ale z dużą dokładnością. W internecie znajdziesz wiele ciekawych wyliczeń i gotowych wzorów. To wszystko jest jednak niepotrzebnie skomplikowane, zwłaszcza gdy dowiesz się, o jakich pieniądza mówimy 😉 . Wszystko niepotrzebnie skomplikowane Wiele artykułów wyjaśnia, jak policzyć koszt naładowania baterii „do pełna”. Też mam prosty sposób. Trzeba znać pojemność akumulatora w swoim rowerze, dodać do tego stratę energii podczas ładowania, a potem już tylko przemnożyć to przez cenę watogodziny i cenę energii. Proste? I tak, i nie. Wiemy, ile kosztuje naładowanie baterii, ale to ile na niej przejedziemy, jest zależne od wielu czynników — wybranego tryb jazdy, rodzaju silnika, nachylenia, temperatury otoczenia czy nawet używanych opon. Kupiłem elektryczny rower i bardzo żałuję, że zrobiłem to dopiero teraz! Lubię stawiać sprawę jasno i w możliwie prosty sposób. Nie interesują mnie więc wszystkie powyższe aspekty. Chciałbym jednak wiedzieć, ile naprawdę kosztuje mnie przejechanie — powiedzmy 100 kilometrów, korzystając ze wspomagania elektrycznego silnika. Pacjent Trek z silnikiem Boscha i diagnoza z serwisu W poprzednim artykule wspominałem, że wreszcie kupiłem elektryczny rower. Kulisy tej decyzji wyjaśniłem w artykule. Teraz wystarczy jedynie gdy napiszę, że był to używany rower z przebiegiem 1084 kilometrów. Dokładnie Trek Super Commuter 9+ z silnikiem Bosch Performance CX i baterią o pojemności 500 Wh. Ostatnio miałem dość nieprzyjemną przygodę, która zakończyła się wymianą tylnej piasty. Przy okazji „bycia na serwisie” poprosiłem o aktualizacje softu silnika oraz diagnostykę systemu. To, co jest kluczem do odpowiedzi na powyższe pytanie o koszty, zawarte zostało w raporcie diagnostycznym, którego kopię dostałem w postaci wydruku. Jedna ze stron, to parametry pracy baterii. Rower pokonał łączny dystans ponad 1700 kilometrów. 559 km pokonano w trybie Turbo, 140 w trybie Sport, 78 w trybie Tour a 78 w trybie Eco. Bez wspomagania rower przejechał ponad 760 km. Na podstawie dystansu w trybach wsparcia i poboru energii silnika wyliczono dokładne zużycie energii w przeliczeniu na jeden kilometr dla mojego roweru. Wynik to: Wh/km Łatwo więc policzyć, że to 610 Wh/100 km. Razem z 10% stratą energii przy ładowaniu, wychodzi około 670 Wh. Wystarczy podać tę wartość w kalkulatorze cen energii (Tauron, taryfa G11) i mamy koszt przejechania 100 kilometrów na elektrycznym rowerze: 0,44 zł To śmieszna kwota, ale oddaje dokładnie ponoszone koszty. W zależności od typu roweru i jego wyposażenia wynik ten będzie się różnił, chociaż różnice te to zazwyczaj przedział kilkunastu groszy. Dla przykładu znalazłem dane o zużyciu energii przez Orbea Wild (eMTB, na dystansie ponad 4000 km) gdzie jego właściciel uzyskał wynik Wh/km — ujeżdżany w górach ebajk ma wynik na poziomie 0,57 zł/100 km. Podana przez mnie kwota nie bierze też pod uwagę amortyzacji sprzętu, podobnie w przypadku gdy mowa o spalaniu zwykłego samochodu. To byłoby całkiem bez sensu, a przecież chodzi nam, o prostą odpowiedz :D. Więcej informacji o systemie eBike Bosch na stronie producenta. 0huCYQ.